Surrain

Καθίσατε ποτέ να ακούσετε την βροχή;

Μου κάνει λίγο σκηνικό βίντεο κλιπ. Κάθομαι σε μια καρέκλα, σε μια αίθουσα, δεν είμαι μόνος μου αλλά συμπεριφέρομαι λες και είμαι. Όπως γινόταν στο σχολείο, καθώς ο καθηγητής μιλούσε εσύ έβλεπες έξω από το παράθυρο και αφαιρέθηκες για μια στιγμή. Φυσικά δεν ξέρεις πόσο διήρκεσε εκείνη η στιγμή, απλά ξέρεις πως σκεφτόσουν κάτι. Δεν είναι απόδειξη πως απαξιώνεις το τι συμβαίνει γύρω σου αλλά πως κάτι ίσως να σε προβληματίζει.

Σνομπάρω την φωνή μου.

Δεν μ' αρέσει η φωνή μου, δεν μπορώ να με ακούω από μαγνητόφωνο. Ναι είμαι παράφωνος αλλά και πάλι το μιλητό μου το σνομπάρω. Δεν αναγνωρίζω και δεν ταυτοποιώ την φωνή μου με αυτό που ακούω από ένα μαγνητόφωνο. Νιώθω τόσο περίεργα και ξενικά όσο όταν κοιτάζομαι σε ένα καθρέφτη. Είναι και δεν είναι εγώ αυτό που ακούω. Θέλω και δεν θέλω.

Ρηξικέλευθος.

Δεν έχω ιδέα τι στα διάολα σημαίνει ρηξικέλευθος. Μπορώ εύκολα να ανοίξω ένα λεξικό -που το έκανα ήδη- αλλά μπορώ να γίνω και εγώ λεξικό;

Σήμερα άκουγα την βροχή...

Αφαιρέθηκα, για ένα διάστημα, σε ένα άλλο διάστημα. Έβλεπα το παράθυρο και άκουγα την βροχή. Και οι καταραμένες οι σειρήνες των πυροσβεστικών ακούγονται ακόμη κι αν έξω γίνεται χαλασμός. Σκεφτόμουν πως πολύ φιλοσόφησα, πολύ μίλησα, πολύ αφαιρέθηκα, πολύ εμπιστεύτηκα, πολύ απογοητεύτηκα, πολύ το ένα, πολύ το άλλο, πολύ ναι, πολύ όχι... Δεν είναι επειδή πονάω το δόντι μου, που το πονάω, δεν είναι επειδή είμαι ερωτευμένος, που δεν είμαι, δεν είναι επειδή αναζητώ και εγώ τον εαυτό μου, που δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη, δεν είναι επειδή βαριέμαι, που βαριέμαι ανελέητα. Ίσως είναι επειδή δεν ξέρω τι μου γίνεται, όσο ξύπνιος και αν θέλω να δείχνω. Η αποφασιστικότητα δεν μου λέει κάτι.

Τι να κάνεις τον άνθρωπο χωρίς σκέψη; Άνθρωπος χωρίς σκέψη, εραστής δίχως φιλιά...