Like & Dislike Vol. 31

Μ' αρέσει... το music video των REM για το Uberlin, εκπληκτικό και το κλιπάκι και το τραγουδάκι!

Δεν μ' αρέσει... να με καλούν σε Events στο Facebook που διοργανώνονται σε άλλη χώρα!

Μ' αρέσει... ο Παναγιώτης Χατζηδάκης! Γλυκύτατος και κούκλος!

Ο Παναγιώτης (αριστερά) Ο πρώην της Σίσσυς (δεξιά)

Δεν μ' αρέσουν... οι άνθρωποι που φέρονται λες και ανακάλυψαν το μυστικό της (καλής) ζωής και σε βγάζουν “λάθος” σε αυτά που κάνεις και ειδικά δεν μ' αρέσουν αυτοί που γράφουν βιβλία για αυτό!

Μ' αρέσει... να αφήνω σχόλια στον Liar, θεωρώ ότι γίνεται ουσιαστική συζήτηση ακόμα και στα σχόλια!

Δεν μ' αρέσει... που η Κύπρος, το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία είναι οι λιγότερο gay-friendly χώρες της Ευρώπης (από που και ως είμαστε εμείς Ευρώπη δεν το κατάλαβα αλλά προχωρώ). Και ειδικά το Αζερμπαϊτζάν! Ντροπή τους! Θέλουν να κάνουν και Eurovision!

Μ' αρέσει... που φτάσαμε στο τέλος της σεζόν, και τώρα διακοπές και από την τηλεόραση!

Δεν μ' αρέσει... που δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πολίτες που κάνουν σαν τους γύπες εκμεταλλευόμενοι τις καταστάσεις!

Μ' αρέσει... η μουσική της ταινίας Harry Potter and the Deathly Hallows! Alexandre Desplat είσαι ιδιοφυΐα

Δεν μ' αρέσει.. που τελείωσε ο Harry Potteeeeer! Θέλω και άλλοοοοοοο!

Μ' αρέσει... το Φέτα και Ψωμί, γελάω κάθε φορά που το βλέπω... δεν υπάρχει!

Δεν μ' αρέσει... σε γενικές γραμμές το καινούργιο άλμπουμ της Beyonce 4

Έξτρα του μήνα: Μ' αρέσει... ο expert της Maybelline Γρηγόρης Πυρπύλης!

Ο Γρηγόρης με μια παίχτρια του Next Top Οτι'νά'ναι που τα παράτησε όλα επειδή της έκανε παρατήρηση ο φίλος της επειδή έκανε την δοκιμασία με το τεκνό στο κρεβάτι! Τώρα που το λέμε όμως...

Μ' αρέσει... το τεκνό που ήταν στο κρεβάτι! Το θέλω και στο δικό μου κρεβάτι!

D

Αυτό που είχα ανάγκη ήταν να κάνω ένα διάλειμμα... και στον ψυχολόγο δεν πας καθημερινά. Ό,τι και να γίνεται γύρω μας η ζωή συνεχίζεται, μια φορά θα σταματήσει, ευτυχώς μια μόνο! Και ποιος να μου το έλεγε εγώ που κάποτε θεωρούσα ένα post πετυχημένο από τα σχόλια να χαίρομαι με τις αναρτήσεις μου που δεν μάζεψαν ούτε ένα σχόλιο. Και δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό σκέφτομαι τι να γράψω για αυτό το ποστ... Θα έλεγα πως είναι ξεχωριστό...

Αλλάζουμε γιατί δεν είμαστε πλέον αφελείς...

3 χρόνια, 7 μήνες και 4 μέρες μετά... και ακόμα είμαι εδώ! Είμαι πολύ περήφανος που μένω προσκολλημένος σε κάτι για τόσο πολύ, συνήθως ότι αρχίζω δεν σημαίνει αναγκαστικά πως θα το τελειώσω. Αλλά μεγαλώνω (και δεν έχω κρίσεις) και μαθαίνω διάφορα μεταξύ αυτών και ο σεβασμός. Μ' αρέσει να διαψεύδω με τέτοιο τρόπο τον εαυτό μου, γιατί ουσιαστικά διαψεύδω για τον εαυτό μου όσους δεν πιστεύουν ότι δεν μπορώ να φέρω εις πέρας κάτι. Δεν έχω όμως να αποδείξω τίποτα σε κάποιον, ότι κάνω το κάνω για εμένα και δεν με απασχολεί τόσο πολύ πια τι θα πουν οι υπόλοιποι... Αν είμαι εγώ εντάξει με κάτι που κάνω για εμένα τα άλλα είναι περιττά.

Κάθε φορά που φτάνω σε κάποιο ποστ αριθμητικά νιώθω υπέροχα... Κάποτε μετρούσα τα ποστ μου, μετρούσα πόσα είναι σχολιασμένα και πόσα είναι ασχολίαστα, μετρούσα τα σχόλια, μετρούσα πόσα είχαν μείνει για την επόμενη εκατοντάδα αλλά αυτά δεν με απασχολούν πια. Οι αριθμοί είναι για τους μαθηματικούς και ένας αριθμός δεν σου λέει τίποτα μόνος του, πρέπει να τον εντάξεις σε μια πρόταση ή να τον συγκρίνεις με κάποιον άλλο, για να μπορείς να τον προσθέσεις, να τον αφαιρέσεις, να τον διαιρέσεις, να τον πολλαπλασιάσεις αλλά, είπαμε, αυτά για αυτούς που ασχολούνται.

Όταν έχεις πάθει ψύχωση με τα σχόλια ή με τις αναρτήσεις φαίνεται... Είναι σαν την τηλεόραση, αν έχεις κάτι, αν σε προβληματίζει κάτι... φαίνεται. Απλά με τα blog δεν είναι τόσο άμεσο. Και εντάξει δεν είμαι ο κύριος τέλειος και το ξέρω και δεν θέλω επίσης να γίνω... γίνομαι μαλάκας, γίνομαι και βλαμμένο, γίνομαι και ανώριμο μερικές φορές... ή πολλές φορές, αλλά είναι μέρος της πορείας και αυτά, μέσα στη ζωή είναι και τα “παραστρατήματα”...

Αλλά ας μην κολλάω στα... “αρνητικά”. Γιορτάζω τα πεντακόσια ποστ (οι Ρωμαίοι έγραφαν το 500 σαν D εξού και ο τίτλος) και... γιορτάζω απλά!

Καλή βδομάδα σας εύχομαι, αν είστε σε διακοπές καλή συνέχεια, να περνάτε καλά ό,τι και αν κάνετε και... αυτά! Α! Και ευχαριστώ πολύ!

Τώρα εγώ, το Fiat 500, το μωβ χαρτονόμισμα, το 500 Http Error και η ταινία 500 days of summer έχουμε ένα κοινό...

Una scintilla nell'oscurità

Η απόφαση ήταν δημοκρατική. Γιατί δημοκρατία σημαίνει επικρατεί η άποψη των περισσοτέρων... Η απόφαση ήταν να μεταφερθούν τα μικρά αρκουδάκια από τα ράφια της Βιβλιοθήκης και στη θέση τους να μπούνε βιβλία... Βιβλία χρωματιστά, βιβλία μεγάλα, βιβλία μικρά, εκτυπώσεις, αντίγραφα, σημειώσεις. Πήρα ένα κουτί, κουτί παπουτσιών και τα έβαλα μέσα...

Όσο τα τοποθετούσα ένα-ένα στο κουτί θυμόμουν διάφορα... Αυτό ήταν από την Κρήτη, αυτό από τη Θεσσαλονίκη, αυτό από την Αθήνα, αυτό από ένα πλανόδιο πωλητή σε ένα πανηγύρι. Τα θυμόμουν ξεκάθαρα όλα. Α! Και αυτό ήταν αυτό που είχα αγοράσει στον εαυτό μου για την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου... και αυτό είναι μόνο ένα δείγμα του πόσο λέιμ μπορώ να γίνω! Όμως στεναχωρήθηκα όταν τα μάζευα...

Δεν πίστευα πως θα με πείραζε τόσο πολύ να μαζέψω τα αρκουδάκια από τα ράφια. Μόλις έκλεισα το κουτί το ξανάνοιξα... Δεν ένιωθα καλά με το να τα κλείσω σε ένα κουτί κλειστό (αν ήταν ανοιχτό δεν θα ήταν κουτί, το ξέρω) με πείραξε... Ήταν ίσως ένα από τα τελευταία πράγματα της παιδικής μου ηλικίες, οι τελευταίες μου μνήμες, μιας και το δωμάτιο μου άλλαξε ριζικά, έγινε “μεγαλίστικο” επειδή η μαμά μου φοβάται να μην γίνω μαμόθρεφτο (too late mum), οι φωτογραφίες είναι ξεχασμένες σε ένα έπιπλο, τα παιχνίδια στην αποθήκη, τα παιδικά βιβλία και παραμύθια στις κούτες...

Σκεφτόμουν πριν λίγες μέρες ότι δεν έχουν κρατήσει οι γονείς μου ζωγραφιές μου από όταν ήμουν παιδί. Όλοι οι γονείς αυτό λένε πόσο γλυκές είναι οι μουντζούρες ενός παιδιού!Αλλά που είναι οι μουντζούρες μου; Το μίσος τους για την αγάπη μου για τις ζωγραφιές νομίζω τους έκανε να ξεπετάξουν ότι απομεινάρι δικών μου ζωγραφιών είχα... Γονείς σου λέει ο άλλος!

Τα αρκουδάκια φύγανε... Είναι σε ένα κουτί φυλαγμένα, με προσοχή, τοποθετημένα απαλά στην ντουλάπα πάνω από μερικά ρούχα. Αφημένα κάπου στο σκοτάδι... όπως ακριβώς και οι συζητήσεις για την παιδική μου ηλικία

Δυς αστήρ

Η καταστροφή είναι πάντα καταστροφή... και νομίζω δεν υπάρχουν ελαφρυντικά για αυτές. Μετά από μια καταστροφή αρχίζει η παραφιλολογία... Το τι ακούνε τα αυτάκια μας σε δελτία ειδήσεων δεν περιγράφεται και λίγοι είναι αυτοί που προσέχουν τι ακούνε. Αλλά αυτό είναι άλλο ευαγγέλιο...

Ο κόσμος, η Γη κινείται καθημερινά, ασταμάτητα με τεράστια ταχύτητα. Ότι και αν κάνουμε εμείς τον χρόνο δεν τον σταματάμε, ακόμα και αν σπάσουμε όλοι τα ρολόγια μας τώρα ο χρόνος δεν σταματά. Εμείς τον φτιάξαμε θα μου πείτε ναι αλλά και ρολόγια να μην είχαμε πάλι θα είχαμε μέρα και νύχτα, πάλι θα πεθέναμε μετά από ένα χρονικό διάστημα. Ναι ξέρω, αμπελοφιλοσοφίες του κώλου... Τι έχει αυτό να πει στους συγγενείς κάποιων που έφυγαν πριν περάσει αυτό το χρονικό διάστημα;

Η ζωή συνεχίζεται... Όταν και μέχρι να πεθάνουμε και εμείς που είμαστε εδώ τώρα θα υπάρχουν κι άλλοι. Επειδή πέθανε ένας δεν σημαίνει ότι πεθάναν όλοι. Μια φορά πεθαίνουμε (και κάποιοι ελπίζουν και στην Ανάσταση αλλά τα αφήνω αυτά και όσοι ελπίζεται σας εύχομαι καλή επιτυχία)

Το ξέρω, άρχισα τα σπαστικά μου με το τουπέ “όλα είναι τόσο εύκολα όσο ακούγονται”... Αλλά δεν είναι. Αλλά η ζωή μπορεί να σταμάτησε για κάποιους αλλά για τους εναπομείναντες η ζωή συνεχίζεται. Δεν ζητώ από κανέναν να σταματήσει να θρηνεί ή να κλείσει το στόμα του. Τουναντίον... Γιατί η καταστροφή είναι πάντα μια καταστροφή και δεν υπάρχουν ελαφρυντικά. Η Γη κινείται καθημερινά, κάτι συμβαίνει καθημερινά αλλά δεν το μαθαίνουμε πολλές φορές, κάπου κάτι γίνεται, κάπου κάποιο μωρό μόλις γεννήθηκε, στην Αφρική κάποιο μωράκι πέθανε από ελονοσία, σε κάποιο σημείο της Γης ένα πλοίο βουλιάζει, σε κάποιο άλλο λιώνει ένα παγόβουνο...

Στην τελική αν δείτε αυτή την φωτογραφία και δεν σας έλεγα πως είναι φωτογραφία από την Λεμεσό θα μου λέγατε πως θα είναι από τη Φουκουσίμα

Καλή Βδομάδα, όσο πιο καλή γίνεται...

And lots of Security... (1)

Ασφάλεια... Όλοι αυτό επιζητούμε στην τελική. Ακόμη και οι άνθρωποι που λένε ότι δεν το θέλουν, ότι δεν το ψάχνουν ή ότι δεν μπορούν να το έχουν. Δεν μιλάω ακριβώς για αυτό. Μιλάω για το αίσθημα της ασφάλειας, όταν αυτό έρχεται μέσα από την έλξη που έχεις σε ένα άτομο ειδικά όταν έρχεται με ανταπόκριση. Μιλάω για το αίσθημα της ασφάλειας όταν παίρνουμε τον έλεγχο στα χέρια μας, έστω και για λίγο, για ελάχιστο, όταν ελέγχουμε τους φόβους μας, όταν μπορούμε να πούμε “φτάνει”. Ψάχνουμε την ασφάλεια όταν αποφασίσουμε να κάνουμε το... “σωστό” πράγμα, κάτι που συνήθως αναβάλαμε τόσο καιρό ή κάτι που μάθαμε πριν από λίγο και δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο...

Τις περισσότερες φορές δεν είμαστε αυτοί που φαίνεται να είμαστε, ή αυτοί που θέλουμε να δείχνουμε. Δεν με ενδιαφέρει το πως και το γιατί... Απλά κάποτε πρέπει να μάθει κάποιος την αλήθεια. Τα προβλήματα και οι ανασφάλειες είναι μέρος της ζωής, κανείς δεν είπε πως όλα θα είναι ωραία και καλά. Αλλά όταν μάθουμε την αλήθεια και νιώσουμε ασφάλεια τότε θα αποφασίσουμε αν θέλουμε να είμαστε αυτό που ήμασταν ή αν θέλουμε να αλλάξουμε. Να γίνουμε πιο καλοί άνθρωποι, πιο πιστοί σύντροφοι, πιο επαγγελματίες. Αν θέλουμε να γίνουμε λιγότερο θύματα, λιγότερο καχύποπτοι, λιγότερο σκεπτικοί.

Γιατί ο κίνδυνος είναι μεγάλος να αποδειχθεί το αίσθημα αυτό της ασφάλειας πως ήταν ψεύτικο...

Γιατί μπορεί να είναι πιο εύκολα αλλά όχι και τόσο εύκολα... Μπορεί να είναι λιγότερο περίπλοκα αλλά όχι καθόλου περίπλοκα...

Γιατί ακόμα και να φοράς 3D γυαλιά πάντα βλέπεις μόνο την μια μεριά του νομίσματος...

Θέλω να πω και να δω την αλήθεια... Δεν θέλω να είμαι αυτό που φαίνομαι να είμαι... θέλω να είμαι αυτό που είμαι και να ζήσω. Ότι και να γίνει...

Digital... Sushi

Ήρθε η ώρα και για την Κύπρο να υιοθετήσει την ψηφιακή τηλεόραση. Χεστήκαμε θα μου πείτε και ναι, δεν θα διαφωνήσω. Η ζωή μας ΔΕΝ θα αλλάξει με έναν αποκωδικοποιητή... Εκτός και αν πάρετε καινούργια τηλεόραση με ενσωματωμένο αποκωδικοποιητή (και όχι δεν παίρνω ποσοστά από εταιρείες με ηλεκτρονικά, μην ανησυχείτε) που θα συνδυάσετε το τερπνόν και δή και καινούργια τηλεόραση, μεγαλύτερη και λεπτότερη... μετά του ωφελίμου, χωρίς δηλαδή να συνδέετε εξωτερικούς αποκωδικοποιητές και χωρίς να σας χρεώσουν 5 ευρώ το σύρμα Scart εκτός και αν πάτε σε γνωστό κατάστημα ηλεκτρονικών που μας τα έχει πρήξει με τις διαφημίσεις του ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε και θα σας χρεώσει τουλάχιστον τα διπλάσια.

Και είναι “κατάρα” να ξέρεις από αυτά... Τι να ξέρεις δηλαδή; Επειδή διάβασα ένα φυλλάδιο και έχω λογική και μπορώ να βάλω 2 άκρες ενός σύρματος από την μια συσκευή στην άλλη και μπορώ να πατήσω κουμπιά από το τηλεχειριστήριο με εκμεταλλεύονται. Εντάξει, έφτιαξα τα κανάλια στην καινούργια τηλεόραση (την οποία εγώ επέλεξα) αλλά να σου στέλνει μήνυμα η θεία και να σου λέει “Αχ! Δεν έχω ψηφιακά κανάλια και δεν δείχνει τίποτα” και να σου κάνει και παράπονα δηλαδή έλεος πια! Με καταντήσανε το παιδί για όλες τις δουλειές! Δεν πειράζει βρε, χαλάλι...

Δοκίμασα για πρώτη φορά sushi με γαρίδα... Δεν είναι άσχημο αλλά δεν ξετρελάθηκα επίσης. Εθιστικό είναι αλλά σε κάποια φάση ήθελα να ξεράσω από την μυρωδιά της ψαρίλας, δεν ήθελα να φάω άλλο. Αλλά εντάξει, αν εξαιρέσεις την μυρωδιά καλό ήταν, νόστιμο και θα ξαναφάω άνετα... Maki νομίζω τα λένε, αχ μου το εξήγησαν αλλά δεν θυμάμαι ποιο είναι ποιο, δεν είναι και τα πιο εύκολα ονόματα που έχουνε!

Προχωράμε... Έτσι είναι... Είτε το θέλουμε, είτε όχι. Είτε τα πράγματα είναι σαν την ψηφιακή τηλεόραση και κάποια άλλα πράγματα που γίνονται επειδή λένε πως “πρέπει” και αν μάθεις το γιατί, πίστεψε με, δεν θα αλλάξει κάτι γιατί... πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από τότε που άρχισε ο πήθικος να σκέφτεται. Είτε τα πράγματα είναι σαν το Sushi, όπου μπορείς να δοκιμάσεις ή μπορείς να μην δοκιμάσεις καθόλου. Αλλά να ξέρεις πως αν δεν δοκιμάσεις δεν θα ξέρεις πως είναι! Αρπάξτε τις ευκαιρίες από τα μαλλιά, αν και δεν υπάρχουν ευκαιρίες και “κατάλληλες” στιγμές, το κάθε δευτερόλεπτο που περνά είναι ευκαιρία και κατάλληλη στιγμή μαζί! Δείξτε τους πως είναι να τρως Sushi με chopsticks (και να το απολαμβάνεις ή να λες πως δεν σου αρέσει) και πως Σαρώνεις τα ψηφιακά κανάλια με τηλεχειριστήριο, ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις!

Καλό μας μήνα!

Και καλή βδομάδα!!!