Past/Present ... Perfect

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που έβαλα κάποιον στόχο ουσιαστικό, πέρα από το στόχο που έβαλα το καλοκαίρι να δοκιμάσω κάμποσα εστιατόρια και να δω θέατρα. Προσπαθώ και δεν τα καταφέρνω. Δεν ξέρω τι να βάλω στόχο... Δεν ξέρω τι είναι πλέον ο στόχος... Να το πάρω από την αρχή; Στόχο στο σχολείο είχα να πάρω καλούς βαθμούς. Ναι αλλά και να μην το έβαζα στόχο διάβαζα, και τώρα ακόμα που είμαι φοιτητής πάλι διαβάζω, δεν είναι θέμα στόχου. Κανείς δεν με υποχρεώνει να διαβάσω ή να μην διαβάσω (άρα δεν υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει) αλλά προσωπικά επιλέγω να διαβάζω (έστω όσο διαβάζω) Γενικότερα η ζωή μετά το Λύκειο (κλισέ, ναι το ξέρω) είναι η περίοδος που αμφισβητείς τα δεδομένα σου, απορρίπτεις θεωρίες, αλλάζεις και κοσμοθεωρία. Νομίζω έχω πάρει αρκετή δόση της κατάρριψης των “μύθων” για διάφορα πράγματα.

Κάποτε τα όνειρα μου ήταν τα θέλω μου, και τα περισσότερα από αυτά, αν όχι όλα, ήταν άπιαστα. Τα θέλω μου με την σειρά τους ήταν οι στόχοι μου. Έχω ακόμα “θέλω” στη ζωή μου, τώρα περιορίζονται ευτυχώς σε λογικά θέλω και απλές επιθυμίες. Το 'χω ξαναπεί αλλά θα το ξαναπώ, είμαι πιο ρεαλιστής από ποτέ... Κάποτε ζούσα σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων, από άγνοια ίσως, από αχαλίνωτη φαντασία...

Τα τελευταία 3 χρόνια, μετά από απανωτές αλλαγές -μια ο Κρόνος μια το (200)9 μια το ένα μια το άλλο. Προτεραιότητες μου είναι η οικογένεια μου και οι φίλοι μου (εδώ και 2 χρόνια), το πανεπιστήμιο (new entry) και μετά εγώ, με αυτήν ακριβώς την σειρά!

Δεν ξέρω αν ακούγεται σαν απολογία, δεν θέλω να ακουστεί ως απολογία, αλλά ότι κάνω ή ότι δεν κάνω το επιλέγω βάσει της λογικής και της ψυχικής μου αρμονίας. Επιδιώκω και θέλω να είμαι ήρεμος εσωτερικά, η ηρεμία για μένα είναι το ήμισυ του παντός. Με την λέξη “μετανιώνω” από την μια έχω άριστες σχέσεις: δεν μετανιώνω για τίποτα, τίποτα! Ότι έγινε, έγινε, ότι δεν έγινε, δεν έγινε, και έχω τόση ζωή μπροστά μου, εύχομαι... Δεν μετανιώνω για κάτι που έκανα ή κάτι που δεν έκανα, γιατί είμαι άνθρωπος που σκέφτεται πολύ πριν περάσει στην πράξη. Με την λέξη “λάθη” από την άλλη έχω μια περίεργη σχέση...

Μέχρι πρότινος πίστευα ότι είμαι άνθρωπος που “παίζει” την ζωή του εκ του ασφαλούς, πάντα άμυνα ποτέ επίθεση. Και μου φάνηκε κάπως όταν διαπίστωσα πως κάνω λάθος... Αλλά ήταν από τις λίγες φορές που χάρηκα που είπα ότι όντως ήμουν λάθος! Με την πάροδο των 2 τελευταίων χρόνων αντιλήφθηκα ότι είμαι άνθρωπος που με παρασέρνει το συναίσθημα, η ανθρωπιά, η οικογένεια και οι φίλοι.

Είμαι ο άνθρωπος που αν και δεν είναι τόσο “φυσιολογικός” βάσει αυθαίρετων απόψεων, είναι τόσο απλοϊκός. Είμαι εγώ που κάνω τα πάντα για να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα αλλά και που δεν κάνω τίποτα και τα αφήνω να κυλήσουν. Πλησιάζω όλο και πιο πολύ σ' αυτό που είμαι. Νιώθω ότι ξέρω πάρα πολλά αλλά έχω να μάθω πολλά ακόμα! Ναι, αυτός ο αντιφατικός άνθρωπος είμαι εγώ! Νιώθω ότι σάπισα πριν καν ωριμάσω

Καληνύχτα, Καλημέρα και Καλησπέρα...