Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

The game of life 2010 Version

Η ζωή δεν είναι παιχνίδι, έχω εκφράσει την άποψη μου περί αυτού ξανά (της επανάληψης το έκανα εδώ μέσα) .Το να θεωρεί κάποιος τους διαπληκτισμούς του ή τον διάλογο του με εμένα ως παιχνίδι στο οποίο πρέπει να υπάρχει νικητής και χαμένος το θεωρώ ηλίθιο, ανόητο και ανούσιο.

Δεν υπάρχει πλέον το αίσθημα του συναγωνισμού, μόνο του ανταγωνισμού, όχι μόνο στα παιχνίδια αλλά και στην ζωή γενικότερα! Αλλά μερικές φορές ξεφεύγει, ξέρεις, δεν είναι απλά ένα σόου εντυπωσιασμού ή μια πασαρέλα των αποκτημάτων κάποιων και τότε είναι που εκνευρίζομαι! Το ζωώδες ένστικτο μερικών ανθρώπων είναι ακόμα στο μυαλό τους, τι κι αν έχουν περάσει από το στάδιο του Homo Sapiens, σάπισαν και επέστρεψαν νοητικά (και ευτυχώς όχι και μορφικά) στην εποχή των -πλέον τάχα μου εκπολιτισμένων- σπηλαίων.

Για αυτό ακριβώς δεν μ' αρέσουν τα sports, δεν μ' αρέσουν οι αγώνες, οι εκλογές και οι πόλεμοι. Πάντα υπάρχει ο νικητής και ο ηττημένος... Με αφήνει παντελώς αδιάφορο! Σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα αυτό προκαλεί και το πάθος των φιλάθλων (που δεν είναι και τόσο φιλικοί μερικές φορές όσο το πρώτο συνθετικό της λέξης) και συχνά πυκνά οδηγούμαστε σε επεισόδια. Στις εκλογές όποιος και να βγει, ότι και αν σου έχει υποσχεθεί θα βγει πολύ λίγος και τον τελευταίο καιρό αυτοί που έχουν καρέκλες τρώνε τα λεφτά και ο απλός κόσμος πληρώνει φόρο. Στους πολέμους δε, τα πράγματα είναι διαφορετικά, ο πόλεμος δεν είναι πλέον απλά ένας αγώνας επιβίωσης αλλά ένας αγώνας επικράτησης, η Αμερική η πάλαι νικήτρια των πολέμων στην Μέση Ανατολή μετά την πάροδο των τελευταίων 10 χρόνων φαίνεται να είναι ο χαμένος όλων των εποχών. Και ακόμα και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο νίκησαν οι Συμμαχικές δυνάμεις. Μπα; Τι μας λες; Πέθαναν πέρα των 65 εκατομμυρίων ανθρώπων (στα σημερινά δεδομένα πέθανε ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου) και μετράμε θύματα -όχι κατ' ανάγκη μόνο νεκρούς- ακόμα και σήμερα, στο Ναγκασάκι, στην Χιροσίμα και υπάρχει νικητής σε όλο αυτό το παράδοξο και αρρωστημένο “παιχνίδι”;

Η Eurovision από την άλλη μ' αρέσει, ναι μεν υπάρχει ο νικητής (και οι ηττημένοι: όσοι δεν κατάφεραν να προκριθούν στον τελικό) αλλά ο “πραγματικός νικητής” θα φανερωθεί αργότερα, έτσι είναι και η ζωή: ένας φαινομενικά ηττημένος μπορεί στο τέλος να βγει νικητής!

4 σχόλια:

sCaTterBraiN είπε...

έχεις δίκιο - εγώ π.χ. βγάζω έναν εαυτό πολύ μαλάκα όταν μπαίνει στη μέση το "κερδίζω/χάνω". (και το χειρότερό μου μετά την οδήγηση είναι το risk).

tinkerbell είπε...

Κατανοώ αυτό που λες... αλλά καλώς ή κακώς ο κόσμος είναι φτιαφμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει πάντα ο νικητής και ο ηττημένος.

STELIOS PENTARVANIS είπε...

η αλήθεια ειναι ότι τα πάντα είναι χτισμένα σε ανταγωνιστικές βάσεις στην εποχή μας ,δυστυχώς αυτό είναι που κάνει και τους ανθρώπους να αποφεύγουν ο ένας τον άλλο΄γιατί κάθε προσπάθεια επικοινωνίας ερμηνεύεται μέσα από αυτό το πρίσμα.

Ιθάκη-man είπε...

@ sCaTterBraiN:
:)

@ Tinkerbell:
Αφου σταματήσαμε να πηγαίνουμε σε κοπάδια :p χαχαχαχα Ζώα είμαστε ακόμα!!! :p

@ Wrong Man:
Δυστυχώς, πολύ δυστυχώς! :)