F ' R ' I 'E ' N ' D ' S

Οι φίλοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου, αν και δεν είμαι τόσο ανοικτός τύπος. Οι φίλοι που έχω τώρα είναι οι ίδιοι από το καιρό του Γυμνασίου και μετρημένοι στα δάκτυλα. Δεν τους βαρέθηκα, έχουν φύγει όλοι για σπουδές, και βλεπόμαστε 3 φορές τον χρόνο! Μπορεί να μην μιλάμε πολύ αλλά καταλαβαινόμαστε περισσότερο από ότι παλιά (είναι και το γεγονός ότι παλιά ήμασταν πιο ανώριμοι από τώρα) και η απόσταση μας βοήθησε αρκετά, δεν είμαστε τόσο επιπόλαιοι ο ένας με τον άλλον... και οι φίλοι μου είναι σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες

Στο Πανεπιστήμιο δεν έχω κάνει φίλους, φοιτητική ζωή στην Κύπρο, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, είναι τα πάρτι των δυο παρατάξεων τα οποία είναι τις ίδιες μέρες, άρα θα πας ή στην μια ή στην άλλη (και είναι και καθημερινές)! Στο Πανεπιστήμιο βρίσκω τον κόσμο λίγο απόμακρο, λίγο αλλού αλλά και εγώ είμαι κάπως εχθρικός νομίζω, το έχω παρατηρήσει από το body language μου.

Θα 'θελα να είχα κι άλλους φίλους, όχι πολλούς, ακόμα τόσους τελοσπάντων! Και θα 'θελα να είχα φίλους γκέι, δεν ξέρω γιατί αλλά θα 'θελα.

Είμαι μοναχικός τύπος, τουλάχιστον έτσι νομίζω έτσι ξέρω μέχρι τώρα, την βρίσκω με τον εαυτό μου αλλά σε κάποια φάση, μετά από καιρό, δεν μου αρκεί. Όταν πω ότι θα 'θελα να δοκιμάσω να βρω κάποιον, αυτό δεν γίνεται και έτσι μένω όπως και να έχει μόνος. Δεν ξέρω τι γίνεται, ίσως να είμαι (και) εγώ το πρόβλημα.

Και να είχα προσωπική-ερωτική ζωή δεν θα την μοιραζόμουν, και γενικά τις προσωπικές μου στιγμές δεν τις μοιράζομαι. Τις κρατώ για μένα, είναι στιγμές που τις θέλω για μένα! Όταν ερωτεύτηκα, όταν έπεσα στο πάρκο και ήμουν λες και ήρθα από την μάχη στο Ιράκ, όταν πληγώθηκα, όταν τρομοκρατήθηκα, όταν κινδύνευσα, όταν χτύπησα, όταν πέθανε η γιαγιά μου, τα κράτησα όλα για μένα! Κανείς φίλος μου δεν με είδε να κλαίω, ποτέ μέχρι τώρα! Και οι γονείς μου με έχουν δει να κλαίω μόνο δυο φορές (από τότε που σταμάτησα να κλαίω όποτε πεινούσα ή κτυπούσα ή όποτε βαριόμουν)

Ακόμα και στο μπλοκ, υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζετε για 'μένα, δεν τα έχω πει! Αλλά ούτε ανακοινώνω ή να το δηλώνω ξεκάθαρα όταν δεν είμαι καλά και κάθομαι και κλαίω (εκτός από την φορά που έκλαψα όταν έπαιζαν διαφημίσεις απλά και μόνο για να σας αποδείξω ότι άνθρωπος που κλαίει σε διαφήμιση απορρυπαντικού σημαίνει πως έχει σοβαρό πρόβλημα). Θυμάμαι που είπα πως δεν θα απομονώσω το μπλοκ (κάτι που έκανα 2 φορές συνολικά) και τι κατάφερα; Καθόμουν και έγραφα το sequel του “Μοιρολόι της Φώκιας” στην γκέι εκδοχή. Γελάω όταν τα βλέπω όμως, μ' αρέσει, θυμάμαι και εγώ στιγμές που δεν θυμάμαι πια! Μ' αρέσει όπως και να 'χει που έχω το μπλοκ, είναι και αυτό ένας φίλος μου, και εσείς που με διαβάζετε και εσείς που αφήσατε σχόλια, σας νιώθω σαν μια νέα οικογένεια από φίλους!

Ο Ελφάκος και το Δίδυμο μυαλό δεν είχαν profile picture, συγγνώμη αν ήμουν επιλεκτικός και αν άφησα κάποιον/α πίσω αλλά δεν έχω πολύ χρόνο!