Last Sunday, Ανάδερ μπόριγνκ Σάντεϊ

Έχω να πω, σε εκείνους που μου είπαν να είμαι εντάξει με την σεξουαλικότητα μου, ότι μπορεί να μην είμαι ακόμα 100% εξοικειωμένος με την ιδέα αλλά ξέρω κάποιους που τους χρειάζεται ένα σύνολο από μαθήματα για το πως να “χωνέψουν” ότι κάποιος είναι γκέι... οι γονείς μου!

Δεν ξέρω, οι τελευταίες μέρες είναι μέρες που με καταλαμβάνουν οι σκέψεις -ναι έτσι λέμε τώρα το πνίγουν- αλλά είναι βαρετό να σκέφτομαι όπως και να 'χει γι' αυτό δεν ανάρτησα κανένα πόστ... Μπλα μπλα μπλα μπλα και όλα τα συναφή!

Προχθές κάναμε αστεία με την αδελφή μου για τα κοσμήματα μιας θείας -η οποία αγοράζει και δεν τα φοράει- και κάποιος ρώτησε την ρητορική ερώτηση “Μα τι θα τα κάνει;” και εγώ όντας μικρό και άμυαλο απάντησα πως θα μας τα δώσει για κληρονομιά! Μετά είπα για το αστείο ότι εγώ θα πάρω εκείνο με τα διαμάντια, εκείνη την ώρα με ρώτησε η μαμά μου αν είμαι πούστης. Το είπε όμως με μια απέχθεια, με κάτι νεύρα -ενώ εγώ το είπα για αστείο- και φαινόταν ταραγμένη! Απάντησα ότι ήταν αστείο και της είπα να σοβαρευτεί και εγώ όμως μίλησα με νεύρα!

Θυμάμαι από μικρός, ο τρόπος που μου μιλούσαν, ήταν ένας έμμεσος τρόπος για να με πείσουν να ΜΗΝ “γίνω” γκέι, σχεδόν πάντα αυτό προσπαθούσαν! Μια φορά στα ψώνια είδα ένα στενό τζιν -ναι τότε ήταν στην μόδα- και επειδή είπα πως το θέλω με ρώτησαν αν θέλω να γίνω γκέι και προσπεράσαμε το κατάστημα! Μετέπειτα στο σχολείο, ο λόγος που ήμουν καλός μαθητής νομίζω ήταν μόνο και μόνο για να τους κλείσω το στόμα, να έχουν να ασχολούνται με τους βαθμούς μου και όχι με εμένα.

Δεν κάτσαμε ποτέ να μιλήσουμε σαν λογικά άτομα, η μόνη φορά που προσπαθήσαμε ήταν όταν έφτασε εκείνη η ώρα -η γνωστή- να μιλήσουμε για το σεξ. Τα πηγαίναμε καλά -όσο πιο καλά γίνεται- αλλά μου τα χάλασαν όλα όταν μου μίλησαν για τα είδη του σεξ, και πιο συγκεκριμένα για το πρωκτικό σεξ (κάτι που εγώ είχα in mind σε μια πιο απλοϊκή μορφή) μου είπαν χαρακτηριστικά “να θυμάσαι” ότι δεν είναι σωστό να κάνω σεξ -λες και εγώ είμαι ο γαμιάς της υπόθεσης- “από πίσω γιατί αυτό είναι το σεξ των πούστιδων και αυτοί είναι ανώμαλοι”

Παρ' όλα αυτά εγώ δεν άφησα τίποτα πίσω (ούτε εκείνο το στενό τζιν) ασχολούμαι κρυφά με τις αγαπημένες μου ασχολίες, αγοράζω επίσης κρυφά σε τακτική θα έλεγα βάση τα Harper's Bazaar, έχω και κάτι κρυμμένα περιοδικά εσωτερικής διακόσμησης, μέχρι και ιδιαίτερα σχεδίου έκανα κρυφά! Και αυτό που με εκνευρίζει από όλα αυτά είναι ότι το ξέρουν (ο βήχας, η ομοφυλοφιλία, ο ελέφαντας και ο έρωτας δεν κρύβονται) και μου φέρονται λες και θα μου περάσει!

Δεν έχω ποτέ ως σκοπό μου να θυσιάσω την προσωπική μου ευτυχία για να είναι οι άλλοι καλά, προτιμώ να βλέπω τα κατεβασμένα μούτρα των γονιών μου παρά να βλέπω τα δικά μου μούτρα κατεβασμένα στον καθρέφτη για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου. Δεν έχω καμία διάθεση να κρυφτώ πίσω από το δάκτυλο μου και σκοπεύω να προσπαθήσω μπας και ανακαλύψω τι είναι αυτό που λένε ευτυχία. Οι ίδιοι μου οι γονείς μου έλεγαν να κάνω ότι θα με κάνει χαρούμενο και εγώ είμαι υπάκουο παιδί και έτσι θα κάνω. Αν είναι γονείς μου θα πρέπει να χαρούν όταν θα είμαι και εγώ χαρούμενος και θα λυπηθούν όταν θα είμαι λυπημένος αλλά ποτέ δε θα είμαι λυπημένος για να είναι εκείνοι χαρούμενοι!

Για τους γονείς έχω επίσης να αφιερώσω το απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Προφήτης” του Χαλίλ Γκιμπράν για τα παιδιά (μπορείτε να το διαβάσετε στο τέλος του ποστ “True Story και η προφητεία του Γκιμπράν”)