Κομγιουνικέισιον

Αναπολώ το καλοκαίρι ναι. Όχι για τις παραλίες, όχι για τα βαρετά απογεύματα... το αναπολώ γιατί ένιωθα περισσότερο ο εαυτός μου παρά τώρα. Είχα δουλειές να κάνω, κρατούσα τον εαυτό μου σε εγρήγορση, τα πράγματα ήρθαν έτσι που δούλευα με ανθρώπους που είχαν όρεξη (όχι πως λείψανε ποτέ τα παράπονα, αλίμονο), δούλευε το σώμα μου (κχμ... γυμναστική) και το μυαλό μου. Τώρα δεν έχω χαλαρώσει, ασχέτως αν οι ρυθμοί μου είναι κατά τι βραδύτεροι.

Συμβαίνουν πολλά γύρω μας. Κάπως, σε κάποιο βαθμό, με επηρέασαν. Βλέπεις, δεν μπορώ να συντάξω παραγράφους της προκοπής... Μια παράγραφος ίσον ένα θέμα, αλλά για μένα μια πρόταση είναι ένα θέμα... Έχω αρχίσει να πιστεύω πως όταν κάνεις πολλά πράγματα κάπου χάνεις τον εαυτό σου, κάπου χάνεται η φωνή του εγώ σου και τελικά αυτό μένει πιο πίσω απ' όλα. Κάποτε. Τυχαίνει πράγματα να τ' αφήνεις πίσω, έλαχε να 'ναι και το μπλογκ ένα απ' αυτά...

Τα πράγματα που έχω τελευταία στο νου μου συνδέονται απόλυτα με την πολιτική... Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Χώνεψα από πολύ νωρίς ότι η κοινωνική ζωή του ανθρώπου είναι και πολιτική. Αρνήθηκα από νωρίς την αντίληψη ότι γκέι ίσον απολιτίκ, όπως αρνήθηκα το ότι οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. Να αρχίσω τώρα να γράφω κατεβατά-ποστ για την πολιτική; Έχω ξαναγράψει ποστ για την πολιτική, παλαιότερα, τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διάβασα δυο-τρία βιβλία παραπάνω, αντελήφθην πολλές βρομοδουλειές κτλ. Μια λύση είναι να κόψω για λίγο το διάβασμα, συμφωνώ.

Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε στην μπλοκόσφαιρα -χαριτολογώντας- οι κοινωνικές καταστάσεις ήταν κάπως διαφορετικές. Σήμερα οι ανάγκες του ανθρώπου είναι διαφορετικές, η τεχνολογία τότε ήταν ένα μέσο επικοινωνίας, μια πλατφόρμα ανταλλαγής απόψεων και πάει λέγοντας. Σήμερα η τεχνολογία ακολουθεί την πορεία της κοινωνίας, μια εσωστρεφή, επαναστατική σχεδόν πορεία, αλλά πάντα εσώτερη. Γράφουμε για να πούμε πως ζούμε ακόμα, να αποδείξουμε πως έχουμε αισθήματα, συναισθήματα και για να μιλήσουμε. Όπως και στον έξω κόσμο, έτσι και στην e-πραγματικότητα, δεν ξέρεις αν όντως υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία.

Είναι πολλά τα post που ξεκίνησα να γράφω και κατέληξαν στον κάδο της ανακύκλωσης (και τον εικονικό, για τα documents, και τον υλικό, για τα χαρτιά). Λίγα είναι εκείνα που καταφέρνουν να φτάσουν σε URL μορφή.

ΥΓ. Είδα και το Matrix τελευταία, άσε, παρανοώ μέρα με τη μέρα

.