Gossiping

Κουτσομπολιό. Δεν μ' αρέσει.

Πρόσεξε. Μερικές φορές έχω κάτι να πω για κάποιον, με ενόχλησε αυτό ή είπε αυτό και το βρήκα κουφό και τέτοια. Τα τελευταία χρόνια τα λέω τετ-α-τετ τα συναισθήματα μου ακόμα κι αν δεν είναι όμορφα, φιλικά και ευγενικά. Αλλά, επειδή κατά βάθος είμαι ακόμα το ντροπαλό εκείνο παιδάκι, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τολμώ να πω. Κακώς, το ξέρω. Και παρ' όλα αυτά δεν κουτσομπολεύω... Δεν το συζητώ με καμιά καχυποψία και δεν το συζητώ με κανένα τυχόντα. Ξέρω σε ποιους ανθρώπους μιλάω, γιατί συνέβηκε να μάθω πως είπα πράγματα για κάποιον ποτέ δεν τα είπα.

Δεν ξέρω ποιος πλανήτης είχε κέφια προσφάτως -Ερμή μωρό μου για σένα μιλάω- αλλά η Επικοινωνία στράβωσε κάπως. Όχι, δεν το ρίχνω στα ζώδια γιατί εμείς τα κτήνη φέρουμε μερίδιο ευθύνης για το ότι γίνεται. Μην φταίμε τώρα Αγίους και Πλανήτες! Οι άνθρωποι που εκτιμούν την ειλικρίνεια μπορούν να γίνουν πολύ καλοί μου φίλοι. Σ' αυτό το συμπέρασμα κατέληξα τις τελευταίες μέρες. Ναι, σωστά υποπτεύεσαι, περνάω μούρλια! Έχει φτάσει η πίεση μου στα εφτά κόμμα πέντε ρίχτερ!

Η μαλακία με την κοινωνία μας είναι πως τίποτα δεν μένει κρυφό. Αν κάποιος ανοίξει το στοματάκι του θα φτάσει στ' αυτιά άλλων, ήθελε δεν ήθελε να το μάθουν κι άλλοι. Έτσι και εγώ έμαθα πολλά πράγματα. Και τώρα σκέφτομαι αν θα διατηρήσω την ψυχραιμία μου ή αν θα ξεσηκώσω κανένα ηφαίστειο να ζήσουμε ξανά τις ένδοξες μέρες της Πομπηίας. Όχι αγάπη μου, ψύχραιμα όλα. Έβαλα κλασική μουσική στο αυτοκίνητο, δεν βρίζω πια (προς το παρόν, έχει κι η μαλθακότητα τα όρια της) και πάω προετοιμασμένος σε σχολή και δουλειά.

Αν ένα πράγμα δεν αντέχω και δεν ανέχομαι είναι οι μικρότητες. Άνθρωποι μικρόψυχοι και σκατόψυχοι δεν με ενδιαφέρουν, τα ξανάπαμε, ναι. Το ζήτημα είναι ότι τελικά υπάρχουν κάμποσοι τέτοιοι (ή ότι κάνω λάθος δουλειά, αλλά αυτό ας το αφήσουμε γιατί είναι κοινωνιολογικό και δεν μας συμφέρει να το ανοίξουμε το θέμα ώρα που είναι). Οκέι, και τώρα τί; Το είδες χρυσό μου Τσε Γκουεβάρα και σήκωσες παντιέρα; Όχι, απλά λέω και εγώ την άποψη μου. Δηλαδή αυτό που όλα πρέπει να έχουν αιτιατό και αιτία με ταράζει...

Όποιος γουστάρει να επιστρέψουμε στις σπηλιές, να πάει στο καλό. Εγώ προχωράω μπροστά αγάπη μου, κι όπου μας βγάλει ο δρόμος (τιμητικός επίλογος).

ΥΓ. Ο Δαρβίνος μέχρι που έφτασε; Προέβλεψε τίποτα ή μόνο τα παρελθόντα ήξερε;

Κομγιουνικέισιον

Αναπολώ το καλοκαίρι ναι. Όχι για τις παραλίες, όχι για τα βαρετά απογεύματα... το αναπολώ γιατί ένιωθα περισσότερο ο εαυτός μου παρά τώρα. Είχα δουλειές να κάνω, κρατούσα τον εαυτό μου σε εγρήγορση, τα πράγματα ήρθαν έτσι που δούλευα με ανθρώπους που είχαν όρεξη (όχι πως λείψανε ποτέ τα παράπονα, αλίμονο), δούλευε το σώμα μου (κχμ... γυμναστική) και το μυαλό μου. Τώρα δεν έχω χαλαρώσει, ασχέτως αν οι ρυθμοί μου είναι κατά τι βραδύτεροι.

Συμβαίνουν πολλά γύρω μας. Κάπως, σε κάποιο βαθμό, με επηρέασαν. Βλέπεις, δεν μπορώ να συντάξω παραγράφους της προκοπής... Μια παράγραφος ίσον ένα θέμα, αλλά για μένα μια πρόταση είναι ένα θέμα... Έχω αρχίσει να πιστεύω πως όταν κάνεις πολλά πράγματα κάπου χάνεις τον εαυτό σου, κάπου χάνεται η φωνή του εγώ σου και τελικά αυτό μένει πιο πίσω απ' όλα. Κάποτε. Τυχαίνει πράγματα να τ' αφήνεις πίσω, έλαχε να 'ναι και το μπλογκ ένα απ' αυτά...

Τα πράγματα που έχω τελευταία στο νου μου συνδέονται απόλυτα με την πολιτική... Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Χώνεψα από πολύ νωρίς ότι η κοινωνική ζωή του ανθρώπου είναι και πολιτική. Αρνήθηκα από νωρίς την αντίληψη ότι γκέι ίσον απολιτίκ, όπως αρνήθηκα το ότι οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. Να αρχίσω τώρα να γράφω κατεβατά-ποστ για την πολιτική; Έχω ξαναγράψει ποστ για την πολιτική, παλαιότερα, τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διάβασα δυο-τρία βιβλία παραπάνω, αντελήφθην πολλές βρομοδουλειές κτλ. Μια λύση είναι να κόψω για λίγο το διάβασμα, συμφωνώ.

Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε στην μπλοκόσφαιρα -χαριτολογώντας- οι κοινωνικές καταστάσεις ήταν κάπως διαφορετικές. Σήμερα οι ανάγκες του ανθρώπου είναι διαφορετικές, η τεχνολογία τότε ήταν ένα μέσο επικοινωνίας, μια πλατφόρμα ανταλλαγής απόψεων και πάει λέγοντας. Σήμερα η τεχνολογία ακολουθεί την πορεία της κοινωνίας, μια εσωστρεφή, επαναστατική σχεδόν πορεία, αλλά πάντα εσώτερη. Γράφουμε για να πούμε πως ζούμε ακόμα, να αποδείξουμε πως έχουμε αισθήματα, συναισθήματα και για να μιλήσουμε. Όπως και στον έξω κόσμο, έτσι και στην e-πραγματικότητα, δεν ξέρεις αν όντως υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία.

Είναι πολλά τα post που ξεκίνησα να γράφω και κατέληξαν στον κάδο της ανακύκλωσης (και τον εικονικό, για τα documents, και τον υλικό, για τα χαρτιά). Λίγα είναι εκείνα που καταφέρνουν να φτάσουν σε URL μορφή.

ΥΓ. Είδα και το Matrix τελευταία, άσε, παρανοώ μέρα με τη μέρα

.

 

This way

Πρέπει να σταματήσει πια η εμετική χρήση του στίχου "σ' όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε" ή η δημιουργία γκρουπ στο φέισμπουκ τύπου σ' όποιον δεν αρέσουμε η πόρτα ειν' από κει. Η πόρτα είναι από κει και πάγαινε στο καλό. Δηλαδή υπάρχουν κι όρια... Μην τα γαμάμε όλα. Ο άνθρωπος είναι κονωνικό ζώο. Το 'παμε, εμείς κι άλλοι τόσοι. Τί παπαριές μου πουλάς ρε ζώο; Ότι ζεις στην κοσμάρα σου; Συγχαρητήρια! Χαιρέτα μου και όποιον βρεις εκεί.

Πρόσεξε! Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι πρέπει να περιμένεις την επιβεβαίωση των άλλων για την ταυτότητα σου. Όχι. Αλλά επειδή το στιχάκι χρησιμοποιείται καταχρηστικά πια, είπα και εγώ να εκφραστώ. Δηλαδή, αγαπητέ μου, το κάθε παρδαλό κατσίκι, η κάθε κουτσή Μαρία (και Μάριος, Παναγιωτίτσα, Παναγιώτης, Αφροξυλάνθη και Δευκαλίωνας) μας λέει "αν δεν σ' αρέσω να φύγεις, να πας αλλού". Μπράβο! Ώριμη αντιμετώπιση του κόσμου! Να πας εσύ αλλού Μαράκι μου!

Συγγνώμη, αλλά τί νοήμον διάλογος θα γίνει άμα ξεκινάς λέγοντας θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω μονόκερος. Δεν είναι λογοτεχνία η ζωή μας αγάπη μου, χαλάρωσε το υφάκι σου και μην μου πουλάς μούρη γιατί σαν πολλά να μας τα 'χεις πει Μαράκι, Μαριώ και Δευκαλίωνα! (Μην απορείς, γιατί απλά μ' αρέσει τ' όνομα).

Μου θυμίζει και το άλλο που πάει να γίνει μάστιγα... I was born this way. Κάτσε, γιατί απ' όσο ξέρω δεν γεννήθηκες 1,70 (στην καλύτερη των περιπτώσεων) με τα ρούχα που φοράς. Από την άλλη, γιατί συγχύζομαι τέτοια ώρα, άλλο η Γαλάνη μωρό μου κι άλλο η Gaga, για όνομα... Η εποχή του “όλα ίσα και όμοια”. Δηλαδή με την ίδια λογική θα ρθει ο πολιτικός, ο φασίστας και θα σου πει “γεννήθηκα σωβινιστής” και του εξηγείς όχι γλυκούλη, δεν γεννήθηκες έτσι θα σου πει “σ' όποιον αρέσω”.

Θα τρελαθώ. Έχουμε και όλους τους άλλους να μας φλομώνουν με βλακεία... Δεν γίνεται όλοι να 'χουμε δίκιο.