Life is a road

Παρατηρούσα τον τρόπο που οδηγούν οι άνθρωποι -αν μπορεί κάποιος να τους ονομάσει έτσι- εδώ στην Κύπρο. Οι περισσότεροι έχουν καθαρισμένα και γυαλιστερά αυτοκίνητα, κάποιοι έχουν και ακριβά αυτοκίνητα και όλοι αυτοί αποφεύγουν τις λακκούβες στον δρόμο, όπως οι κυβερνήσεις τις ευθύνες, αλλά σε άρρωστο επίπεδο. Μπαίνουν στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας απλά και μόνο για μια λακκούβα...

 Και κάνω εγώ τις συνδέσεις.

Τα αυτοκίνητα είναι σαν τις ζωές μας. Όπως και η ζωή έτσι και το αυτοκίνητο είναι ένα άθροισμα δυνατοτήτων και επιλογών -καθόλου τύχης. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο αυτοκίνητο και συνηθίζουμε να ζηλεύουμε τα ακριβά και γρήγορα αυτοκίνητα... την επιφάνεια. Ο καθένας έχει το αυτοκίνητο που μπορεί να υποστηρίξει και να διατηρεί, άλλοι αγοράζουν αυτοκίνητα που τους αρέσουν για να τα αλλάξουν τον άλλο μήνα.

Επιπλέον στους δρόμους υπάρχουν νόμοι, όρια, για ταχύτητα, φώτα τροχαίας, διαβάσεις πεζών, χώροι στάθμευσης και πάει λέγοντας. Αρκετοί αδιαφορούν για τους νόμους, οι οποίοι νόμοι, hate to bother you, φτιάχτηκαν για να μας ευκολύνουν την κυκλοφορία -και κατ' επέκταση τη ζωή. Επιπλέον το 70% της κυκλοφοριακής κίνησης στην Κύπρο παράγεται από την βλακεία που καβαλά ο καθένας στο κεφάλι του... Δεν ξέρουν τι στο διάολο σημαίνει λωρίδα επιτάχυνσης, ανακαλύψαμε την 3η λωρίδα στον αυτοκινητόδρομο και να σου το προσπέρασμα από αριστερά... Λες και οδηγάμε ανάποδα! Εδώ δυο λωρίδες και τα κάνετε παπαρδέλες, θέλατε και τρίτη. Για αυτήν την παράγραφο οι αλληγορίες πέφτουν βροχή...

Ο τρόπος που οδηγούμε είναι η σύγχρονη κουλτούρα και ανθρωπιά (sic). Δεν ζούμε αρμονικά ο ένας με τον άλλον, είναι λες και παίζουμε συγκρουόμενα (το να κάνεις παρομοίωση με αυτοκίνητα σε παρομοίωση με αυτοκίνητα είναι όντως λίγο συγχυστικό, πως λέμε theatre in theatre... ε αυτό). Είναι λες και κυκλοφορούμε για να χτυπήσουμε με κάποιον και μόλις χτυπήσουμε με κάποιον δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και πλακώνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες...

Επιπλέον οι λακκούβες είναι στους δρόμους, αναπόφευκτες οι περισσότερες, κάτι που δεν αρέσει σε κανέναν, είναι οι αναποδιές, οι ατυχίες, οι κακές στιγμές της ζωής. Γιατί να θες να τις αποφύγεις; Τι φοβάσαι ήθελα να 'ξερα... φοβάσαι για την μηχανή του αυτοκινήτου σου; Μην ανησυχείς, αυτά φτιάχνονται. Δεν υπάρχει ο τέλειος δρόμος, δεν υπάρχει δρόμος με ροδοπέταλα... Και ο δρόμος που είναι πολύ καλός δεν θα 'ναι για πολύ. Η τριβή και η πίεση θα φανερώσουν αργά ή γρήγορα τα ελαττώματα της κατασκευής και μια λακκούβα θα ανοιχτεί.

 Κι όλα αυτή η παραφιλοσοφία γιατί δεν ξέρουν κάποιοι να οδηγούν και να συμπεριφέρονται σωστά στον δρόμο... Σκέψου να πάθαινα τίποτα σοβαρό πόση φιλοσοφία θα 'πεφτε!