Friends

Εγώ και οι φίλοι μου. Πραγματικά μεγάλο κεφάλαιο, μεγαλύτερο και από τις μεταρρυθμίσεις του Βενιζέλου... Με τα καλά και τα κακά του, έτσι όπως και σε κάθε περίπτωση.

Το οικογενειακό μου περιβάλλον δεν ήτο και δεν είναι το ευνοϊκότερο περιβάλλον να αναπτύξω τις αρχές του να είμαι ανοιχτός και εκφραστικός. Από την μια ως ένα βαθμό ήταν πρακτικά αδύνατον και από την άλλη δεν έχω ιδέα τι γινόταν μέσα μου όσο ήμουν παιδί. Μεγαλώνοντας και αρχίζοντας να κάνω τις πρώτες μου εξόδους (πέρα από το σχολείο και γενέθλια συμμαθητών) κατάλαβα πως η μουγκαμάρα δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος κοινωνικοποίησης.

Η παρέα μου ήταν πάντα από το σχολείο. Ακόμα με αυτά τα σκασμένα κάνω παρέα... Όπως και να έχει. Και εγώ σαν υποστηρικτής της απόστασης (σε φιλικά επίπεδα, σύνελθε) κατάφερα να δεθώ περισσότερο με τους προαναφερθέντες αφού έφυγαν στο εξωτερικό για σπουδές κτλ. Επίσης μεγαλώνοντας έμαθα περισσότερα και για τον εαυτό μου, τον γνώρισα καλύτερα και ήταν και πιο εύκολο για μένα να κατανοήσω εγώ πρώτα τον εαυτό μου και μετά να έχω την ιδέα ότι μπορούν και άλλοι να με ερμηνεύσουν.

Θεωρώ ότι η συχνή επαφή, και δη η καθημερινή, οδηγεί την οποιαδήποτε σχέση σε φθορά. Νιώθω ότι και εγώ κουράζω τους φίλους μου. Και ειδικά τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι αλληλοκουραζόμαστε, βγαίνω έξω και ακούω συνεχώς συζητήσεις γύρω από λέξεις όπως κρίση, μέλλον, λεφτά και πανεπιστήμιο. Επίσης δεν αντέχω το να βγαίνω έξω και για να σκοτώσουμε την ώρα μας (μιλάμε για στυγνή δολοφονία) θάβουμε ότι απόβρασμα σκεφτούμε, δεν είναι λειτουργικό, δεν είναι παραγωγικό και δεν ωφελεί σε τίποτα! Νιώθω ότι λείπει η ουσία, χωρίς να θέλω να αποδώσω σε όλα ένα επίπεδο σοβαρότητας και η τρέλα είναι καλή και ενίοτε παραγωγική.

Και όταν βρίσκεσαι σε μια τέτοια παρέα που μένει από θέματα γυρίζει και λίγο πάνω σου η συζήτηση και εκεί ξεκινάνε τα αστεία που μετά την 3η φορά δεν είναι αστεία. Διότι πόσο να ακούς και εσύ; Θα σε περιμένουν να μιλήσεις, να πεις κάτι.

Ναι μυστικά έχω, όπως όλοι έχουμε. Κανείς δεν ξέρει το 100% του άλλου. Και ναι εγώ θεωρώ πως είμαι άνθρωπος που κρατά πράγματα για τον εαυτό του, θέλω όταν αντιμετωπίζω μια κατάσταση να την αντιμετωπίζω όταν είμαι πια ήρεμος και έχω καθαρό μυαλό.. Οκ, μερικές φορές παίρνει χρόνο αλλά δεν είναι πρόβλημα αυτό, όλα θέλουν τον χρόνο τους, από το κέικ που θα ψήσεις μέχρι τον γάμο. Απλά όταν έχω ένα πρόβλημα, σοβαρό, το να μιλήσω και να το συζητήσω με όλους τους φίλους μου δεν είναι η πρώτη μου κίνηση.

Θυμόμουν ένα ποστ της Κούλας για σχετικό ζήτημα και διερωτάμαι αν είναι κακό ένας άνθρωπος να κρατά πράγματα για τον εαυτό του. Όχι, δεν είναι, μην είμαστε ισοπεδωτικοί! Δεν θέλω να μιλήσω με κανέναν όταν μάθω ότι έχω φάει κέρατο για παράδειγμα. Δεν θα βοηθήσω την κατάσταση και πάνω από όλα τον εαυτό μου (διότι αν μου έμαθε κάτι η ζωή μου τόσα χρόνια είναι ότι οφείλω να είμαι εγωιστής).

Φίλος δεν είναι αυτός που ξέρει τα πάντα για σένα, φίλος είναι αυτός που σε καταλαβαίνει ακόμη κι όταν δεν μιλάς, δεν είναι αυτός που θα σου το κρατάει μανιάτικο ότι δεν μίλησες... Κατανόηση είναι ένα πράγμα, και η Επικοινωνία είναι άλλο. Και τα δύο αναμφισβήτητα είναι βασικά συστατικά μιας υγιούς και καλής σχέσης...

Δυο ένα, ένα

Κρύο, καιρός για... η συνέχεια δική σας. Αλλά επειδή υπάρχουν και μερικά κρύα βράδια μοναξιάς είπα να γράψω και εγώ κάτι.

Φοβάμαι ότι αυτή η περίοδος είναι ξανά η περίοδος που δεν μ' αρέσει τίποτα, δεν γουστάρω τίποτα και δεν θέλω τίποτα. Το τελευταίο είναι ίσως το λιγότερο προβληματικό, αλλά τα άλλα δεν με βοηθούν καθόλου. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ήμουν στην φάση που δεν μ' αρέσει τίποτα και είμαι μια ξενέρα με δυο πόδια αλλά είπε να ρθει. Οκ, η αγαπημένη μου απάντηση -σε όλες τις ερωτήσεις ολικής άγνοιας (δηλ. με απάντηση ναι ή όχι- είναι πια το “εξαρτάται” και καταντώ βαρετότερος...

Όπως και να 'χει και επειδή δεν αποφασίζω να κάνω κάτι και μένω σπίτι και σκέφτομαι μέχρι τελικής πτώσης (ενίοτε ελεύθερης) σκέφτομαι τι είναι αυτά που θέλω. Κυρίως τι θέλω από εμένα, τι θέλω δηλαδή να κάνω, στο μέλλον (στο εγγύς γιατί το άλλο δεν είναι υπό διαπραγμάτευση). Δεν είναι ότι σώνει και καλά θα πάρω κρίσιμες αποφάσεις ΤΩΡΑ για το μέλλον αλλά πρέπει να σκεφτώ τι θα κάνω... Να μεταναστεύσω, να συνεχίσω με τα πανεπιστήμια, να τα παρατήσω όλα και να γίνω πρίγκιπας;

Και εκεί που έλεγα πως το να μάθεις τι θες είναι το δύσκολο εμφανίζεται το ζήτημα του να είσαι πιστός σε αυτό που θες... Γιατί άντε και βρήκες τι θες, από την μια κάνεις σαν ανυπόμονο παιδί και από την άλλη η φωνή της λογικής μέσα σου έχει βάλει ηχοσύστημα προηγμένης τεχνολογίας και ετοιμάζεται για συναυλία πολλών ντισιμπέλ γιατί δεν την ακούς όταν σου μιλάει!

Τις τελευταίες μέρες βγαίνω έξω γιατί η σκέψη είναι ανυπόφορη! Ανυπόφορη σου λέω. Πραγματικά δεν υπάρχει νόημα κανένα, στο να σκέφτομαι σε τόσο βαθμό. Μόνο που δεν βγαίνουν καπνοί από τα αυτιά μου. Και έχει λήξει και η εγγύηση μου, ενηλικιώθηκα, δεν φτιάχνεται τίποτα πια! Τι να κάνω; Γυμναστική είναι το μόνο που σκέφτηκα...

Χαίρομαι που είναι Δευτέρα, η καλύτερη αφορμή για να φτιάξουν τα πράγματα με το πρόγραμμα!

Καλή σας βδομάδα!

12 days of the 2012

12 περιστατικά, πράγματα, καταστάσεις του '12, αλφαβητικά....

Αλλαγές. Χρονιά για πειραματισμούς το 2012... Σε πολλούς τομείς, αρχής γενομένης από την εμφάνιση και ακολούθως με τη μουσική!

Διάβασα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου πήρα πάνω από ένα βιβλίο, τα άνοιξα και τα διάβασα μέχρι την τελευταία σελίδα. Διάβασα περισσότερο θεατρικά έργα παρά βιβλία-βιβλία και δη πεζογραφία. Το έργο που θα μου μείνει στο νου είναι -μη γελάσεις- η Ηλέκτρα του Ευριπίδη. Το τελευταίο που διάβασα ήταν το Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην του Τζεφ Μπαρόν.

Επαγγελματική στασιμότητα. Είχα 2 προτάσεις, την μια την απέρριψα λόγω χρόνου και την άλλη γιατί νόμιζα ότι θα βρω κάτι καλύτερο. Όπως και να έχει, και συνάντηση με το... κάτι-καλύτερο έγινε, απλά κολλήσαμε εκεί! Κολλήσανε, δεν ξέρω γιατί! Δεν ξέρω αν παίζει κάτι άλλο, που εγώ δεν ξέρω, αλλά από τον Μάιο δεν επικοινώνησαν μαζί μου!

Θέατρο. Από τον Ιούλιο έχω δει ούτε εγώ δεν ξέρω πόσες παραστάσεις... Αλλά τις έχω γραμμένες κάπου, από την έναρξη της σεζόν αυτής έχω δει 11 παραστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρω πόσα λεφτά έχω ξοδέψει! Αλλά ας όψεται η ανάγκη για πολιτισμό.

Κατσαρίδες. Δεν θα ξεχάσω την μέρα που όταν πήγα στη τουαλέτα και αντίκρισα μια κατσαρίδα... Τις σιχαίνομαι και τις αντιπαθώ! Ήταν μια νύχτα του καλοκαιριού, για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, και από το πολύ νερό αντιλαμβάνεσαι ξυπνάω το βράδυ και πάω τουαλέτα. Με το που μπαίνω την βλέπω, εκνευρίζομαι και αρνούμαι να την πατήσω με την παντόφλα. Βρίσκω μια σκούπα και αρχίζω να την βαράω με λύσσα και με μανία σαν μανιακός δολοφόνος. Πως και δεν ξύπνησαν οι γείτονες δεν ξέρω!!! Για να καταλάβεις από τα απανωτά χτυπήματα είχα καταιδρώσει! Δεν έβρισκα το φτυαράκι και αναγκάστηκα να την συνοδεύσω με την σκούπα έξω, στην διαδρομή αποφάσισε να ζωντανέψει και την ξαναχτύπησα, ήτο η χαριστική βολή. Και όπως ήμουν μουσκίδι ανοίγω την πόρτα να πετάξω την κατσαρίδα στον δρόμο να την καταβροχθήσουν οι γάτες ή κάτι, και τσουπ οι γειτόνισσες επέστρεψαν από το κλαμπ! Και να με βλέπουν σε μια κατάσταση τουλάχιστον νευρικού κλονισμού, ε έκλεισα την πόρτα και την ξεφορτώθηκα από την πίσω πόρτα!

Τώρα με το που δω κατσαρίδα την πατάω αλύπητα!

Κουζίνα. Μαθαίνω να μαγειρεύω!!! Ντάξει δεν θα πάω στο Μάστερ Σεφ, δεν είμαι έτοιμος για μιλφέιγ ή μοσχαράκι με μανιτάρια σε έναν πύργο από ρύζι, αλλά μαθαίνω σιγά-σιγά!

Πίεση. Αυξημένες αρμοδιότητες για φέτος. Με τα καλά και τα κακά του... Αυξημένη πίεση (όχι αρτηριακή), αυξημένη παραγωγικότητα, μειωμένη ανατροφοδότηση και ελάχιστα θετικά σχόλια! Αλλά δεν μασάω!

Ραντεβού. Φέτος βγήκα για πρώτη φορά ραντεβού! Αυτό λέει πολλά... Και βγήκα και για δεύτερο και τρίτο και τέταρτο, από μια φορά... Όποιος θα σου πει την λέξη “πρώην” σε συνδυασμό με κτητική αντωνυμία, δεν έχει πολλά φόντα, αλλά επιφυλάσσομαι για να βρω και εξαιρέσεις. Αλλά νιώθεις καλά να ξέρεις πως κάποιος σε παίρνει στα σοβαρά σαν άνθρωπο και αντέχει να σε βλέπει και να σε εκτιμά ακόμα και όταν ΦΟΡΑΣ τα ρούχα σου! Και έχω να δηλώσω πως είναι εθιστικό! Θες κι άλλο ραντεβού μετά...

Ταξίδι. Η εποχή το επιβάλλει να είμαστε λιτοί και ενίοτε απέριττοι και ανάλογα με το budget μου έκανα και εγώ ένα ταξίδι μέσα στο '12. Έτρεχα για ένα μήνα σε ταξιδιωτικά γραφεία να βρω προσφορές και να σου που την βρήκα την χρυσή ευκαιρία και ταξίδεψα στην Ιταλία για μια ολόκληρη βδομάδα με μόνο 350 ευρώ. Είχα πάρει προκαταβολικά λεφτά για γενέθλια και έκανα το ταξίδι και το ευχαριστήθηκα.

Υγεία. Άγνωστο παραμένει το πως είναι η υγεία μου... Όλο λέω να κάνω εξετάσεις και όλο δεν κάνω! Ένα χρόνο λέω να πάω... Και οδοντίατρο πρέπει να πάω, άστα άστα! Αρρώστησα μια φορά μόνο φέτος.

Φίλοι. Περίεργα πράγματα. Ήταν δύσκολος ένας αποχαιρετισμός το καλοκαίρι μιας φίλης που έφυγε στο εξωτερικό μόνιμα, πράγματα γίνονται καλά να 'ναι το κορίτσι, αυτό έχει σημασία. Επίσης δεν ξέρω ποιον να εμπιστευτώ πια, εκεί που είπα σε μια φίλη μου για μένα βρέθηκε να το ξέρει ο φίλος της, 4 κοινοί μας φίλοι και η γιαγιά της. Ήταν σοκ για μένα, ένιωθα πως μόνο το Ντάουν Τάουν δεν το έγραφε...

Φιλοσοφία. Έχουν αλλάξει πράγματα και πράγματα, ιδιαίτερα πράγματα εντός του κρανίου... Γιατί άντε τα άλλα ενίοτε τα παρασέρνει η μόδα και ο χρόνος, τα εντός όμως... Εντάξει βοήθησαν και μερικά βιβλία (αποσπάσματα διάβασα, μην χαίρεσαι) αλλά δεν υιοθέτησα τίποτα αυτούσιο, έχουν περάσει επεξεργασία ή βρίσκονται ακόμη ον δε πρόσες...