Τάλαρα, ευρώ και δολάρια

Το ρήμα "αξίζω" είναι υποκειμενικό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αρκετές περιπτώσεις και παραδείγματα. Ένα καρπούζι, λέμε τώρα, αξίζει 20 σεντ το κιλό, λέμε τώρα, δεν ξέρω πόσο κάνει το καρπούζι. Ένα κουτί τσίχλες μπορεί να κάνει και 1 ευρώ ξέρω 'γω. Ένα σαμπουάν κάνει 2,59 ευρώ και το Head& Shoulders είναι ένα συν ένα δωρεάν, άρα παίρνεις δύο σαμπουάν στην αξία το ενός...
Ένας άνθρωπος δεν αξίζει. Όχι δεν μιλάω για τον πρώην σου, τον μαλάκα ή τον μικρό εκείνο που δεν σου δίνει σημασία. Μιλάω γενικά και αόριστα, για όλους τους ανθρώπους. “Η Τιμή και το Χρήμα” του Κ. Θεοτόκη, το κάναμε στην Β' Λυκείου...
Ο άνθρωπος δεν είναι εμπορεύσιμος, δεν είναι προϊόν, μην βλέπεις τι προσπαθούν να κάνουν σήμερα, ο άνθρωπος πέρα από ύλη είναι και κάτι άλλο, δεν είναι μόνο η σάρκα -τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε-αλλά αυτό δεν κάνει την σάρκα λιγότερο σημαντική. Η σάρκα και το πνεύμα είναι δυο αξίες σαν τις δυο πλευρές ενός χαρτιού, δεν μπορείς να τις χωρίσεις. Αν απομακρυνθεί το ένα από το άλλο τελείωσε.
Μπορείς να αγοράσεις πολλά πράγματα με το χρήμα -άτιμη ανακάλυψη. Μπορείς να αγοράσεις ένα καρπούζι, ένα κουτί τσίχλες, ένα σαμπουάν, ένα Head & Shoulders ή ακόμα καλύτερα δυο στην τιμή του ενός. Πλέον μπορείς να αγοράσεις και τον έρωτα. Έχεις την επιλογή να αγοράσεις πολλά πράγματα και να εξαγοράσεις άλλα τόσα... Εκτός κι αν χρεοκόπησες

Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους που προσπάθησαν και προσπαθούν να κάνουν την γη να γυρίζει γύρω από το χρήμα, στους αρχηγούς κρατών που κάνουν πολέμους για το χρήμα, στην αντιπολίτευση και κάθε αντιπολίτευση που κάνει “κριτική” για την διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, για τις κυβερνήσεις που κόβουν έξοδα και επιβάλλουν φόρους και χέζουν τον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση, στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι η επιδίωξη για χρήμα είναι ταυτόσημη με την ευτυχία, σε όλους εκείνους που βάζουν το χρήμα πάνω από όλα, σε όλους αυτούς που ακόμη και τώρα παίζουν με τα χρήματα και προκαλούν “χρηματοπιστωτικές κρίσεις” και μας ζητάνε... και τα ρέστα!

“(...) “Ανάθεμα τα τα τάλαρα” εφώναξε πάλι απελπισμένος. “Πάει η ευτυχία μου!” Και έβγηκε στο δρόμο” [Η Τιμή και το Χρήμα - Ανάθεμα τα τάλαρα, Κωνσταντίνος Θεοτόκης 1914]