Άνοιξη και πάλι...

Βλέπω όλοι τρέξατε να σχολιάσετε τα προγράμματα που έχω αναρτήσει. Και ένα “Χέστηκα” θα ήταν αρκετό. Λοιπόν στις 20 του Μάρτη ο ήλιος μπήκε στον Κριό και χθες ήταν η πιο ισορροπημένη μέρα της χρονιάς, η λεγόμενη εαρινή ισημερία. Άρα πλέον με τον νόμο και την βούλα τώρα έχουμε Άνοιξη. Καλή άνοιξη λοιπόν, και σας αφιερώνω το πλέον παραδοσιακό κατ' εμέ κείμενο των σεναριογράφων της σειράς Ντέσπερειτ Χάουσουάιφς

Spring comes every year in Wisteria Lane
It’s the time when flowers start to bloom
When butterflies emerge from the cocoons
When bees begin to search for nectar
Spring is also the time when a young man’s fancy turns to obsession…

Η αλήθεια είναι ότι μετά το καλοκαίρι του 2008 ανυπομονούσα να ρθει απεγνωσμένα ο χειμώνας, ήθελα να βρέξει για να δροσίσει την γη, ήθελα να δώσει λίγο νερό στα φυτά (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) Και όμως, δεν έβρεξε (ούτε όταν έπρεπε ούτε αρκετά, αλλά ήταν καλή η βροχόπτωση). Τότε ήταν που είχα μια κρίση προσωπικότητας, τι είμαι, ποιος είμαι, τι θα είμαι κτλ. Βρήκα παρηγοριά στα φυτά, τους μιλούσα τα φρόντιζα (ευτυχώς που δεν με ξέρει ο Μικελίδης τρελά λεφτά θα έπαιρνε από μένα) και τώρα τα βλέπω ανθισμένα, μεγαλύτερα, πιο “ανανεωμένα”. Νιώθω ότι εκπλήρωσα την δουλειά μου με τα φυτά. Δεν ξέρω κατά πόσο οι άνθρωποι θα είναι η επόμενη μου δουλειά.

Αλλά και τώρα ήθελα την άνοιξη, είναι η πρώτη φορά που δεν πεθυμώ τον χειμώνα, η οποιαδήποτε άλλη εποχή...

Spring comes every year in Wisteria Lane
But not everyone remembers to stop and smell the flowers
Some are too busy worrying about the future
Or mistakes they‘ve made in the past
Others are preoccupied with not getting caught
Or thinking of ways to catch someone else
Still, there will always be a few
Who remember to take a moment and appreciate what spring has given them
Just as there will always be those who prefer to sit in the dark
Brooding over everything they’ve lost

Καλή Άνοιξη σε όλους σας!