Last 2 years...

Aλλαξα πολύ τα τελευταία 2 χρόνια.

Οι ούτω αποκαλούμενοι φίλοι μου με θεωρούν απόμακρο, αλλά έχουν πάντα μια καλή κουβέντα στο στόμα τους για μένα, και όταν ήταν μεθυσμένοι κάποιοι από αυτούς μου αποκάλυψαν πραγματικά τα αισθήματα τους. Και πραγματικά καταριέμαι την ώρα και την στιγμή που ανακάλυψαν την λέξη συγγνώμη γιατί νομίζουν ότι μια λέξη τα ξεπλένει όλα λες και είναι το Vanish Oxy Action!

Πριν την αλλαγή που ήταν απλά μια φάση της εφηβείας ήμουν πάντα το καλό το ανθρωπάκι που ήταν καλός ακροατής (ακόμα είμαι) ήταν εγωιστής (τώρα ακόμη περισσότερο) ήταν επίσης πολύ «ίσιος» μερικές φορές (ενώ τώρα το μερικές φορές αντικαταστάθηκε με το «πάντα) Επίσης αλήθεια είναι ότι ήμουν επτασφράγιστο βιβλίο, σαν αυτό που γράφει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, και σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου!

Ξέρεις ήταν η φάση που σκεφτόμουν ότι μπορούσα να κρατήσω Μυστικό το γεγονός ότι δεν είμαι φυσιολογικός στα σεξουαλικά μου. ΕΚΧΕΜ, ο βήχας, ο έρωτας, ο ελέφαντας και η ομοφυλοφιλία στην δικιά μου περίπτωση ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ! Χαλόου όλοι το ‘χαν τούμπανο και εγώ κρυφό καμάρι, μέχρι και οι γονείς μου το ξέρουν αλλά κάνουν τους Κινέζους και μετά την πάπια, ο τέλειος συνδυασμός όταν προστεθεί και το πορτοκάλι. Ήμουν τελοσπάντων ένα καβουράκι που δεν είχε περπατήσει, ήταν 28 ώρες το 24ωρο στο καβούκι του…

Άντε και μετά άρχισαν οι ψυχολογικοί εκβιασμοί του τύπου «δεν σου λέω άλλα προβλήματα μου ΑΝ δεν μου πεις και εσύ κάτι» και κάπου εκεί εγώ άρχισα να τα παίρνω. Έφτασα σε σημείο να εισάγω νέο άτομο που θα λάμβανε τον ρόλο μου ως ψυχαναλυτής, αλλά είχα την εντύπωση ότι θα τα έφτιαχνε κάπως τα πράγματα. Αλλά είχα λάθος. Όλοι επιζητούμε να είμαστε το κέντρο της προσοχής αλλά εγώ είχα χάσει το παιχνίδι και με το που ανοίχτηκα (χωρίς 7 άλογα και μαλακίες όπως ο Ιωάννης γράφει στην Αποκάλυψη) ξαναέκλεισα και ξανασφραγίστηκα.

Ο Φρόιντ είπε (αυτό ξέρω μόνο) ότι όποιος καταφέρνει να ψυχολογήσει, να βοηθήσει τους άλλους και να δώσει λύσεις στα προβλήματα τους έχει καταφέρει να ψυχολογήσει, να βοηθήσει τον εαυτό του και να δώσει λύση στα δικά του προβλήματα. Και είμαι ένας άνθρωπος (πέραν του περίεργος) που πιστεύει ότι δεν έχει προβλήματα (εκτός του ότι είναι αθεράπευτα ρομαντικός που είναι πρόβλημα για την εποχή και την κοινωνία αλλά μου κάνει κακό, πρέπει να αλλάξει μύτη, να φτιάξει το σώμα του και τα γκομενικά του)

Και 2 χρόνια μετά: μόνο σε 3 άτομα έχω είπα ότι είμαι γκέι, οι άλλοι περιμένουν απλά μια επιβεβαίωση, ένα μικρό ποσοστό νομίζει πως θα μου περάσει, δεν μιλώ με τους γονείς μου για θέματα γάμου, σεξ, κοριτσιών (μην τους κουρδίζω, κρίμα είναι) και είμαι εδώ μόνος. Πριν λίγους μήνες φοβόμουν να μείνω μόνος μου, αλλά το έκανα, πριν λίγα χρόνια είπα πως μόνος θα μείνω μια ζωή (και σκέφτομαι ότι έχω δίκαιο) και αυτό πλέον δεν με φοβίζει, δεν θα αλλάξω αν μείνω μόνος θα αλλάξω όταν θα είμαι με κάποιον…

Καλή Εβδομαδούλα σε όλους σας

Παρέλαση? No thaks...

Δεν ξέρω τι γίνεται αλλά όταν τα έλεγα εγώ δεν μου δίνατε σημασία (αχ δώστε μου τώρα) και το διάβασα στις εφημερίδες ότι κάνουν συζητήσεις περί την απαγόρευση των παρελάσεων… Και καλά κάνουν, λίγος διάλογος δεν βλάπτει, αλλά χλωμά τα βλέπω τα πράγματα! Είμαστε ως κοινωνία πολύ παραδοσιακοί, παλαιολιθικοί να το πω, συντηρητικοί, κρατάμε μέχρι σήμερα ήθη και έθιμα όπως τα κόλλυβα, την ταφή και την παρέλαση…

Και είχα πει κάποτε:
«Για αρχή: Η Παρέλαση! Η παρέλαση εμφανίστηκε επί δικτατορίας Μουσολίνι ως μέσο πλύσης εγκεφάλου, ήταν ένα μέτρο εσωτερικής πολιτικής ώστε να εξυψώνεται το αίσθημα του ισχυρού κράτους… το ίδιο μέτρο υιοθέτησε λίγα χρόνια μετά ο Χίτλερ για να υψώσει το ηθικό της μεγάλης ηττημένης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανίας, και να ετοιμάσει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του για την κυριαρχία του σ’ όλο τον κόσμο!» (Desperate Αργία SEASON 1 02/04/2008 )

Και πολύ χαίρομαι που πολλοί πλέον συμμερίζονται την άποψη μου (σιγά μην άρχισε από μένα αλλά λέμε τώρα) και που γίνεται έστω η προσπάθεια η απομάκρυνση αυτού του ανόητου, άχρηστου «θεσμού» αν και δεν βλέπω να γίνεται…

Where is tha answer?

Όλα βαίνουν καλώς… Με ρώτησε χθες μια φίλη μου τι θέλω πραγματικά από την ζωή μου και τι θα με κάνει πραγματικά γεμάτο στην ζωή μου και δεν ήξερα να απαντήσω, ε αυτό είναι ένα πρόβλημα… Έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι την υλοποίηση των κοντινών στόχων μου (one wish keeps you tryin) ! Δεν θα αφήσω τίποτα πίσω ή στην τύχη. Το μόνο που δεν θα κυνηγήσω θα είναι η αγάπη.

Η αλήθεια είναι ότι θέλω να γίνω διάσημος, τρελαίνομαι στην ιδέα των εξωφύλλων, δημοσιογράφων, φωτογραφήσεων, εκδηλώσεων, παρουσιάσεων, εκπομπών, συνεντεύξεων… Από το νεαρό της εφηβείας μου ήξερα τι θα σπουδάσω αλλά δεν μου είναι αρκετό, με αυτό που θα σπουδάσω μόνο διάσημος δεν γίνομαι!

Θέλω ο κόσμος να με ξέρει, και είμαι ένας άνθρωπος…. «ανθρωπιστικός», δεν θα γίνω ποτέ η Μαντόνα (και ούτε το κυνηγώ) να είμαι δηλαδή κάποιος για το ποιος είμαι και όχι για το τι κάνω. Θέλω να βλέπω το όνομα μου σε περιοδικά, να με βλέπω σε περιοδικά, να μου κάνουν συνέντευξη (ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΌΛΑ)

Μετά την απογοήτευση μου από τις φωνητικές μου ικανότητες (όταν ανακάλυψα και εγώ με την σειρά μου την ηχογράφηση) είπα δεν θα γίνω τραγουδιστής. Είναι σαν να θέλεις να ανακαινίσεις ένα σπίτι αλλά σου συμφέρει να το κατεδαφίσεις και να το κτίσεις από την αρχή. Αλλά ξέρεις, το κάτι παραπάνω από τραγουδιστής ίσως κάτι σε show συνεχίζει να μ’ αρέσει (και ελπίζω να μην καταλήξω drag-queen)

Και τώρα ας προχωρήσουμε επιγραμματικά στα βαθειά νερά: προσωπική ζωή. Θέλω η οικείοι μου (φίλοι και οικογένεια) να είναι χαρούμενοι αν όχι ευτυχισμένοι, ιδιαίτερα οι γονείς μου να είναι χαρούμενοι για μένα ρε γαμώτο –και με εκνευρίζει που κάνουν τον Κινέζο για το ότι είμαι γκέι. Θέλω το all time classic «κάποιον που να με αγαπά» είμαι αθεράπευτα ρομαντικός… Και πέρα από σκυλί θέλω και ένα παιδί

Αλλά και πάλι δεν θέλω και λίγα πράγματα… Δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ εύκολα και κάποια αναιρούν τα άλλα… Δεν θα το σκεφτώ περισσότερο, θα σκέφτομαι το αύριο και το μεθαύριο το βλέπω αύριο, τώρα θα ζήσω αυτά που θέλω να ζήσω! Και αυτό να κάνουμε όλοι, χωρίς δισταγμούς και πολλή σκέψη να κάνουμε αυτά που θέλουμε… Και εγώ αυτό που θέλω τώρα είναι να μην φαγωθώ από τον στρατό και θα τα καταφέρω! Remember my name (όχι πως το ξέρετε αλλά λέμε τώρα…)

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ (Που δεν κατάφερα να σας ευχηθώ πιο πριν)
ΚΑΛΕΣ ΑΡΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ, ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ