Last 2 years...

Aλλαξα πολύ τα τελευταία 2 χρόνια.

Οι ούτω αποκαλούμενοι φίλοι μου με θεωρούν απόμακρο, αλλά έχουν πάντα μια καλή κουβέντα στο στόμα τους για μένα, και όταν ήταν μεθυσμένοι κάποιοι από αυτούς μου αποκάλυψαν πραγματικά τα αισθήματα τους. Και πραγματικά καταριέμαι την ώρα και την στιγμή που ανακάλυψαν την λέξη συγγνώμη γιατί νομίζουν ότι μια λέξη τα ξεπλένει όλα λες και είναι το Vanish Oxy Action!

Πριν την αλλαγή που ήταν απλά μια φάση της εφηβείας ήμουν πάντα το καλό το ανθρωπάκι που ήταν καλός ακροατής (ακόμα είμαι) ήταν εγωιστής (τώρα ακόμη περισσότερο) ήταν επίσης πολύ «ίσιος» μερικές φορές (ενώ τώρα το μερικές φορές αντικαταστάθηκε με το «πάντα) Επίσης αλήθεια είναι ότι ήμουν επτασφράγιστο βιβλίο, σαν αυτό που γράφει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, και σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου!

Ξέρεις ήταν η φάση που σκεφτόμουν ότι μπορούσα να κρατήσω Μυστικό το γεγονός ότι δεν είμαι φυσιολογικός στα σεξουαλικά μου. ΕΚΧΕΜ, ο βήχας, ο έρωτας, ο ελέφαντας και η ομοφυλοφιλία στην δικιά μου περίπτωση ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ! Χαλόου όλοι το ‘χαν τούμπανο και εγώ κρυφό καμάρι, μέχρι και οι γονείς μου το ξέρουν αλλά κάνουν τους Κινέζους και μετά την πάπια, ο τέλειος συνδυασμός όταν προστεθεί και το πορτοκάλι. Ήμουν τελοσπάντων ένα καβουράκι που δεν είχε περπατήσει, ήταν 28 ώρες το 24ωρο στο καβούκι του…

Άντε και μετά άρχισαν οι ψυχολογικοί εκβιασμοί του τύπου «δεν σου λέω άλλα προβλήματα μου ΑΝ δεν μου πεις και εσύ κάτι» και κάπου εκεί εγώ άρχισα να τα παίρνω. Έφτασα σε σημείο να εισάγω νέο άτομο που θα λάμβανε τον ρόλο μου ως ψυχαναλυτής, αλλά είχα την εντύπωση ότι θα τα έφτιαχνε κάπως τα πράγματα. Αλλά είχα λάθος. Όλοι επιζητούμε να είμαστε το κέντρο της προσοχής αλλά εγώ είχα χάσει το παιχνίδι και με το που ανοίχτηκα (χωρίς 7 άλογα και μαλακίες όπως ο Ιωάννης γράφει στην Αποκάλυψη) ξαναέκλεισα και ξανασφραγίστηκα.

Ο Φρόιντ είπε (αυτό ξέρω μόνο) ότι όποιος καταφέρνει να ψυχολογήσει, να βοηθήσει τους άλλους και να δώσει λύσεις στα προβλήματα τους έχει καταφέρει να ψυχολογήσει, να βοηθήσει τον εαυτό του και να δώσει λύση στα δικά του προβλήματα. Και είμαι ένας άνθρωπος (πέραν του περίεργος) που πιστεύει ότι δεν έχει προβλήματα (εκτός του ότι είναι αθεράπευτα ρομαντικός που είναι πρόβλημα για την εποχή και την κοινωνία αλλά μου κάνει κακό, πρέπει να αλλάξει μύτη, να φτιάξει το σώμα του και τα γκομενικά του)

Και 2 χρόνια μετά: μόνο σε 3 άτομα έχω είπα ότι είμαι γκέι, οι άλλοι περιμένουν απλά μια επιβεβαίωση, ένα μικρό ποσοστό νομίζει πως θα μου περάσει, δεν μιλώ με τους γονείς μου για θέματα γάμου, σεξ, κοριτσιών (μην τους κουρδίζω, κρίμα είναι) και είμαι εδώ μόνος. Πριν λίγους μήνες φοβόμουν να μείνω μόνος μου, αλλά το έκανα, πριν λίγα χρόνια είπα πως μόνος θα μείνω μια ζωή (και σκέφτομαι ότι έχω δίκαιο) και αυτό πλέον δεν με φοβίζει, δεν θα αλλάξω αν μείνω μόνος θα αλλάξω όταν θα είμαι με κάποιον…

Καλή Εβδομαδούλα σε όλους σας