Eat your feelings

Στρες. Δε φταίει κανένας άλλος, εγώ φταίω που ήθελα κι άλλες σπουδές. Είμαστε για να ‘μαστε. Και συγγνώμη που σε παίρνει και σένα μαζί ο πληθυντικός ευγενείας, αλλά είμαι σίγουρος ότι και εσύ συμφωνείς κάπως. Πέραν των οικολογικών ανησυχιών, τύπου οι πολικές αρκούδες πεθαίνουν σαν χρυσόψαρα επειδή δεν τα τάισες, έχω κι άλλες πολλές, κυρίως υπαρξιακές και τώρα και στρες.

Έχασα την υπερδύναμη που είχα, να καθησυχάζω τον εαυτό μου; Κοιτάς το καθρέφτη, και λες «Φακ ιτ». Οι πιο ευγενικοί άνθρωποι λένε «Όλα θα πάνε καλά». Κάποτε δούλευε, ναι. Ήταν το τρικ που μου έμαθε η Τίνκερμπελ. Τώρα τίποτα. Μπορεί να αντιδρά ο οργανισμός μου. Να έπαθε δυσανεξία στο όλα-θα-πάνε-καλά. 

Για να μην παρερμηνευθώ. Είμαι καλά. Τα βλέπω όλα θετικά. Το «υπάρχουν και χειρότερα» δεν είναι αποκούμπι μου, ούτε φιλοσοφία που με κάνει να νιώθω καλύτερα, εδώ και χρόνια. Όποιος μου λέει «Υπάρχουν και χειρότερα» με νευριάζει και θέλω να τον χτυπήσω σαν χταπόδι, και με τη μόδα με τα σκοινιά, τα μαστίγια και τα λάτεξ φοβάμαι θα του αρέσει. Και ξέρω ότι τα παρενθετικά αυτά μου σχόλια είναι ελεεινά αλλά παιδιά, το χιούμορ είναι σημαντικό. Το χιούμορ. Όχι αυτές οι βλακείες που λένε σε σατιρικές εκπομπές και τα καμένα ανέκδοτα.

Συγγνώμη τι λέγαμε; Τα πράγματα λοιπόν είναι καλά. Δεν βρίσκομαι σε μια μαύρη τρύπα του υπαρξιακού μου γαλαξία. Ούτε σε εορταστικό μουντ είμαι από την άλλη. Ακούω επανειλημμένα ήχους φύσης από το youtube για να χαλαρώνω. Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε να ηχογραφήσει ή να βάλει βίντεο ΟΚΤΩ ΩΡΩΝ με ήχους λίμνης, καταρράκτες, αλλά να ‘ναι καλά όπου και αν είναι ο άνθρωπος αυτός. Η ανθρώπινη επαφή με κούρασε λίγο και ναι μπορεί να θεωρώ ότι αυτά που ξεστομίζουν μερικοί άνθρωποι είναι απλά θόρυβοι αλλά αλήθεια δεν θέλω να μιλάω για το Σαρβάιβορ, ούτε και να το βλέπω.

Και μετά αυτό το σύντομο σέσιον ψυχανάλυσης, που αν κρίνω από το σύνολο των θεμάτων και την ταχύτητα εναλλαγής τους, πήρες μόνο μια ιδέα για την ψυχοσωματική μου κατάσταση, πάω να καθαρίσω λίγο γιατί έγινε το γραφείο μου σαν στάβλος. Με τρελά κέφια και μουσικούλα από μια λίμνη κάπου στο Ουισκόνζιν (ιδέα δεν έχω που είναι η λίμνη, απλά το Ουινσκόζιν ακούγεται λυρικό, σαν από Τενεσί Ουίλιαμς).

#SpeakLove

Πραγματοποιήθηκε χθες το 4^ο ετήσιο φεστιβάλ Υπερηφάνειας, γνωστό σε όλους Pride. Έκανα τη βόλτα μου και κατέγραψα τα σχόλια μου, μετά φυσικά και από αμέτρητες συζητήσεις, food-for-thought. Είδα, θαύμασα και τελικά απόρησα. Και ιδού η Αγία Τριάς:
 

Η θρασύτητα των πολιτικών 

#SpeakPolitics

Αντιλαμβάνομαι την ευαίσθητη ισορροπία που πρέπει να κρατήσει η αντιπροσωπεία της Accept με τους πολιτικούς αλλά νομίζω είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να έχουν λόγο, ειδικά όταν έπονται εκλογές. Γκέι και πολιτική πάνε μαζί, γιατί μιλάμε για «ανεξερεύνητα βάθη» όχι ωκεανών, αλλά βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου έπρεπε να περάσει εδώ και καιρό, αλλά μη γελιέστε, οι πολιτικοί έχουν σοβαρότερα προβλήματα με τα οποία και προφανώς ασχολούνται.

Το φετινό Pride ήταν πιο πολιτικό από ποτέ ένεκα του σλόγκαν, ή εγώ το εξέλαβα έτσι. Με σαφείς αναφορές στη ρητορική μίσους και ένα σύνθετο (επιτυχημένο) πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων. Αυτό χρειάζεται να γίνεται κάθε χρόνο, αλλά οι στόχοι και οι απαιτήσεις πρέπει να είναι καταγεγραμμένες, να γίνεται τρόπον τινά μια αποτίμηση της χρονιάς. Ας ακουστούν τελοσπάντων συνθήματα σε ένα Pride –πλην της mainstream pop μουσικής. Υπήρχαν κάποιοι με συνθήματα αλλά τους κούφανε η Britney (η Spears ντε!). Μπορεί να μην είναι συνθήματα, μπορεί να είναι hashtags, το σύνθημα το οποίο υπήρχε να επεξεργαστεί καλύτερα.

ΚΕΟ, ίσως η πιο straight μπύρα στον κόσμο 

#SpeakEconomy

Όσο ο Αρχιεπίσκοπος ξεπλένεται από τον Γενικό Εισαγγελέα (σοκ) ξεπλένει ταυτόχρονα το rainbow χρήμα του. Μπορεί να μισεί τους γκέι (και να τους θεωρεί υπαίτιους για την αυξητική τάση των διαζυγίων, βιασμών και παιδεραστίας όπως είπε και η Ιερά Σύνοδος το 2014) αλλά όχι όταν είναι πελατειακή η σχέση, διότι ως γνωστόν «ο πελάτης έχει δίκιο».

Η ανάπτυξη της LGBT+ κοινότητας 

#SpeakManaMou

Κάθε χρόνο και καινούριες φάτσες. Το Pride έγινε τόπος που η κοινότητα είναι άνετη (ο κήπος ήταν έτσι κι αλλιώς). Το ζήτημα είναι να γίνει και η κοινωνία τόπος που μπορούν ελεύθερα οι άνθρωποι να εκφράζονται. Να τεθούν ζητήματα για τα ρούχα για παράδειγμα: «Οι άντρες μπορούν να φοράνε διχτυωτά αγαπητή μου μάνα». Και έτσι ταυτόχρονα θα γίνεται η περισυλλογή και θα ερεθίζεται ο προβληματισμός της ίδιας της κοινότητας.

Την ίδια στιγμή το Pride δεν αφορά πάντα άμεσα την LGBT+ κοινότητα, αφορά όλη την κοινωνία. Αφορά οικογένειες, αφορά όλους ανεξαιρέτως. Και αυτό νομίζω πως μου έλειπε φέτος; Ναι με ερωτηματικό. Απορώ, δεν δηλώνω. Δεν κριτικάρω κάποιον, αντ’ αυτού θεωρώ πως η διοργάνωση φέτος ήταν εξαιρετική και πρόσφερε πράγματα και ποιότητες που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν καν. Και του χρόνου, με τη βοήθεια του καλού καιρού (ένεκα αθεΐας, σταματώ εδώ), πάλι θα είμαι εκεί και πάλι θα προσπαθήσω να βοηθήσω με τους δικούς μου τρόπους.