Κι Αύγουστος

Η επίδραση της πανσελήνου πάει, φεύγει. Αργά και σταθερά. Είμαστε για γέλια, ναι το παραδέχομαι. Παρά να γράψω κάτι στο mood της πανσελήνου -που αποδείχτηκε πολλάκις επιζήμιο- προτίμησα να γράψω κάτι τώρα που έφυγε η μανδάμ, να χω και το κεφάλι μου ήσυχο. Όμορφα λοιπόν, εδώ στην πολυαγαπημένη Λευκωσία να λιώνω αργά, βασανιστικά σχεδόν. Τελειώνουν και τα ρεπό... αλλά αυτά δεν τα σκέφτομαι.

Το έχω πει πια αμέτρητες φορές, έχω καταντήσει κουραστικός το ξέρω, αλλά ναι, όταν δουλεύω, όταν απασχολώ τον εαυτό μου με διάφορα σοβαρά πράγματα λειτουργώ καλύτερα. Και τώρα στις ας-πούμε διακοπές είχα βαρεθεί τον εαυτό μου και την ζωή μου. Δεν μπορώ. Πόσο; Μια βδομάδα κράτησε! Αλλά χθες ήμουν κοντά να πεθάνω από πλήξη... Δηλαδή πες πως πάω στις Μαλδίβες για κανά διβδόμαδο τί θα γίνει δηλαδή;

Κατά βάθος επίτηδες τα κάνω αυτά, για να μην δίνω άδικα λεφτά στον ψυχαναλυτή αύριο-μεθαύριο.

Το καλοκαίριν βαίνει καλώς!

Δεν μπορώ να το αρνηθώ... Τελικά το κλειδί είναι να μένεις μακριά από αυτά που σε χαλάνε και ότι σου ρουφάει τη διάθεση και την ενέργεια. Εντάξει μερικές φορές, βλπ. σχολή ή δουλειά, δεν γίνεται αλλά δεν είναι ανάγκη να τους βλέπεις μπροστά σου όλους τώρα που είναι διακοπές! Και δεν ξέρω τι γίνεται αλλά άνθρωποι, φίλοι σου, που νομίζεις ότι ήξερες τώρα σου βγάζουν κάτι άλλο, μια αρνητική πια ενέργεια. Ωραία, τώρα που ξεκαθαρίσαμε ότι δεν είμαι ο πιο απλός άνθρωπος στον κόσμο πάμε παρακάτω!

Πρόκειται να στρωθώ στο διάβασμα ή (και) στην δημιουργικότητα. Κρατάμε τους εαυτούς μας ξύπνιους, αλερτ που λένε και στο χωριό μου, και δοκιμάζουμε πράγματα. Μα Αύγουστο μήνα βρε Ιθάκη-μαν; Ναι! Αύγουστο μήνα!

Καλό μήνα σε όλους!