Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Το Δόγμα του "Για πάντα"

Κανένας από τους φίλους μου δεν ρίχνει την βόμβα του “για πάντα”. Κάναμε μια συζήτηση χθες, προχθές στην παρέα και ακόμα αναρωτιέμαι για κάποια πράγματα και να 'μαι εδώ, να αμπελοφιλοσοφώ για τα των ανθρωπίνων σχέσεων. Οι μόνοι που δικαιούνται να πούνε “για πάντα” κατ' εμέ είναι τα μέντιουμ. Μόνο. Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να καταλάβουν αυτά που λέω, γιατί το πάντα και το ποτέ τα 'χω φιλοσοφήσει, έχω ξοδέψει ώρες και ώρες, αμέτρητες μέρες σ' αυτό το πράγμα. Δεν υπάρχει κάτι που να διαρκεί για για πάντα, και ιδιαίτερα ερωτικές σχέσεις.

Όχι δεν γίνομαι σπαστικό τώρα που δεν μπορεί να βλέπει ανθρώπους ευτυχισμένους. Πως δεν μπορώ; Αυτή είναι η ενέργεια που με ωθεί. Θεωρώ δύσκολο δυο άνθρωποι να είναι ερωτευμένοι για πάντα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους εύχομαι να χωρίσουν ή κάτι. Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα και το καλύτερο δυνατό και τίποτα λιγότερο από αυτό. Γιατί όλοι έχουν το δικαίωμα να αγαπούν και να τους αγαπάνε.


Κάποιοι από τους ερωτευμένους μου φίλους δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν αυτό το “για πάντα”. Ε αυτοί είναι οι εις βάθος ερωτευμένοι που δεν βλέπουν πέρα από το τώρα -και αυτό είναι πολύ καλό. Οι άλλοι που λένε ότι είναι ερωτευμένοι αλλά καταλαβαίνουν αυτά που λέω είναι απλά πληγωμένοι... big time.

Δεν είμαι ο ειδικός σε θέματα σχέσεων αλλά ελευθερία λόγου, είμαι εδώ, λέω την άποψη μου, δεν δηλώνω πουθενά ότι εγώ είμαι ο σωστός και δέχομαι και σχόλια. Ερωτεύτηκα έναν στρέιτ συμμαθητή μου στο Λύκειο -προφανώς και δεν είχα ιδέα πως δουλεύουν τα πράγματα τότε. Έπειτα ερωτεύτηκα έναν σοφιστικέ μεγαλύτερο τύπο ο οποίος αποδείχθηκε ένας απλός σεξομανής με προβλήματα δέσμευσης. Δε μας χέζεις ρε παπάρα! Πραγματικά αυτά τα αστεία με το “προβλήματα δέσμευσης” και “προβλήματα εμπιστοσύνης” πρέπει να σταματήσουν. Άρα εγώ στα προσωπικά μου σε γενικές γραμμές νιώθω άτυχος, πιο άτυχος και από την Αργεντινή στον τελικό του Παγκοσμίου!

Το 'χω ξαναπεί αλλά το ξαναλέω. Το μόνο ζευγάρι το οποίο θαυμάζω για την αγάπη, εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια του είναι οι παππούδες μου, από την μεριά του μπαμπά μου. Σήμερα θα ήταν παντρεμένοι για 72 χρόνια! Ουάο! Δηλαδή, γαμώτο, θέλω και εγώ κάτι τέτοιο! Μιλάμε για πάρα πολλά χρόνια, πολύ περισσότερο από μισό ΑΙΩΝΑ! Είχαν έξι παιδιά και τα δυο τα έχασαν όσο ήταν ακόμη μωρά. Η γιαγιά και ο παππούς πέρασαν μαζί τόσες δυσκολίες και ευτυχισμένες στιγμές, πάντα ενδιαφέρονταν ο ένας για τον άλλον και η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή. Ακόμη και τώρα, 11 χρόνια μετά τον θάνατο του παππού, η γιαγιά λέει πως ακόμη τον αγαπά και δεν τον ξεχνά ποτέ. Βουρκώνουν τα μάτια της κάθε φορά που τον θυμάται και είναι τόσο ευαίσθητη. Αυτό είναι το δικό μου για πάντα! Και έχω μια απόδειξη πως δεν είναι ακατόρθωτο.


Ο καιρός όμως αλλάζει... Σήμερα δεν αγαπάμε για τους ίδιους λόγους, ίσως δεν αγαπάμε καθόλου. Δώσαμε τόση πολλή σημασία στο πιο ανούσιο είδος σεξ που υπάρχει στον κόσμο, το περιστασιακό (αυτό και το σεξ για αναπαραγωγή). Βαφτίσαμε ως σεξουαλικά υγιές το να αλλάζουμε συντρόφους και απλά κάνουμε one-night-stands για να μην ξεχάσουμε τι είναι σεξ. Δεν ξέρουμε πως να χειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και δεν μας ενδιαφέρουν τα συναισθήματα των άλλων. Παίζουμε με τα συναισθήματα όλων λες και είναι lego και είμαστε βλάκες αν κρίνω από τους δείκτες συναισθηματικής νοημοσύνης της εποχής μας. Στο τέλος της μέρας είμαστε αβοήθητοι και πολλοί από 'μας μόνοι. Και μην μου πεις “έχω και τους φίλους μου”.

Σε αυτό το context όλα είναι εφήμερα και προσωρινά. Η ξάδερφη που παντρεύτηκε πέρσι, χώρισε λόγω, λέει, ασυμφωνίας χαρακτήρων. Τι στο διάολο χριστιανή μου; Περίμενες να κάνεις δυο παιδιά για να καταλάβεις ότι δεν συμφωνούν οι χαρακτήρες σας; Γιατί σου πήρε τόσο πολύ;

Όπως και να έχει, κλείνω με αυτό που είπα νωρίτερα: Όλοι έχουν το δικαίωμα να αγαπούν και να τους αγαπούν. Ποιος είμαι εγώ που θα πω ότι μια σχέση δεν θα διαρκέσει για πάντα... Απλά κατά βάθος ζητώ από τα ζευγάρια που ξέρω να με διαψεύσουν για το ότι όλα είναι εφήμερα και προσωρινά. Θέλω να βλέπω ζευγάρια που να αγαπιούνται και να σέβονται ο ένας τον άλλον, θέλω να βλέπω ζευγάρια και να ξέρω ότι είναι κατορθωτό να χτίσεις μια δυνατή σχέση η οποία θα αντέξει στον χρόνο και γιατί όχι να σε φτάσει μέχρι... όπου φτάσεις.

8 σχόλια:

Kate'sCakeBox είπε...

Μ'αρέσει να βλέπω μεγάλης ηλικίας ζευγαράκια να κάνουν ατελείωτες ρομαντικές βόλτες χεράκι χεράκι..αν μη τι άλλο ΄΄για πάντα''την βαφτίζω αυτή τη μαγική εικόνα!μου άρεσε πολύ το ιστολόγιό σου φίλε-η ..μόλις το περιηγήθηκα!

Kος Μηδενικός είπε...

Οι παραλλαγές των μεσαιωνικών παραμυθιών έχουν καταστρέψει γενιές του παγκόσμιου πληθυσμού...αυτό έχω να πω εγώ.

Στο προκείμενο, αρκεί να σημειώσω ότι το "για πάντα" είναι τίποτα περισσότερο από ευχολόγημα! Δεν μπορείς να το προεξοφλήσεις. Γιατί αγάπη μου, αν στον έρωτα ξέρεις τον discount factor, τότε φασκελωκουκούλωστα!

Ιθάκη-man είπε...

@ Kate Cake Box:
Καλως μας βρήκες (ο πληθυντικός για το καλό). Είμαι ο Ιθάκη-μαν και μόλις πόσταρα χαχαχαχα
Αγαπώ αγαπημένα ηλικιωμένα ζευγαράκια! Είναι αξιολάτρευτοι. Μπορεί να μην είναι για πάντα (100 χρόνια) μπορεί να 'ναι 60-70 χρόνια και να 'ναι πάλι για πάντα :)

@ Μηδενικόπουλος:
Αυτό με τα παραμύθια ξαναπές το! Ναι, είναι και αυτή η μεριά του νομίσματος. Και είναι καλό στον έρωτα να μην σκέφτεσαι το αύριο αρκεί όντως να σκέφτεσαι :)

Ben Provis είπε...

Όπως λένε, ποτέ μην πιστεύεις το "για πάντα" ενός ερωτευμένου και στην αγάπη ισχύει μονάχα μέχρι το θάνατο.Άλλωστε είναι το μόνο βέβαιο στη ζωή.Απλά μέχρι τότε ας Ζησουμε.Τα φιλιά μου.

Hfaistiwnas είπε...

χμμμ θα συμφωνήσω δυστυχώς..
Μπορεί να γίνει και αλλιώς; Ζούμε στην εποχή του εφήμερου, προσωρινού..

To love life for what it is είπε...

Και το "για πάντα" και το "ποτέ" είναι λέξεις - μπανανόφλουδες. Όντως, δε μπορείς να ξέρεις. Όντως, είναι ευχές. Μου αρέσουν,όμως, επειδή,για μένα,έχουν τη σημασία: "αυτή τη στιγμή, νιώθω τόσο ΠΟΛΥ, που,παρά την καλύτερή μου κρίση, αφήνομαι να παρασυρθώ σε μια μαγική,παραμυθένια υπέρβαση της λογικής."
Χμ, "παραμυθένια"... και τα παραμύθια έχουν καταστρέψει κόσμο, γράφει ένας σχολιαστής παραπάνω. Ok, αλλά έχουν δώσει και φτερά... Το να μη μπορεί κανείς να διαχειριστεί τελικά την όποια πραγματικότητα του "κάθεται", δεν είναι φταίξιμο των παραμυθιών,αλλά δικό μας,που μπλέκουμε το "θέλω/ελπίζω" με το "πιθανό να γίνει"...

Ξενικός είπε...

το "για πάντα" είναι και επιθυμητό και εφικτό. Η μισή περίπου ανθρωπότητα ζει αυτή την κατάσταση: θα χωρίζουν μόνο με το θάνατο. Αλλά ποιος μιλάει για τη μακρόχρονη ευτυχία και συμβίωση; Δεν πουλάει...
Ξενικός

Ιθάκη-man είπε...

@ Ben Provis:
Ό,τι και να συμβαίνει ναι ας ζήσουμε για το καλό μας. Μια ζωή έχουμε... Βουρ για ζωή!

@ Ηφαιστίωνας:
Κοίταξε, όλα είναι προσωρινά αν το πάρουμε φιλοσοφικά... απλά νομίζω ότι σε αυτή την περίοδο η αντίληψη του "προσωρινού" είναι παραφουσκωμένη.

@ To love life:
Ποτέ μην λες ποτέ. Το αντίστοιχο είναι πάντα να λες πάντα; :p
Να πιστεύεις ότι τα παραμύθια γίνονται είναι ένα προβληματάκι...

@ Ξενικός:
Δεν πουλάει όντως. Είναι μπαναλ οι σταθερές και ουσιαστικές σχέσεις σήμερα