Communication

Άμα προβληματίζομαι για το βράδυ που πάει να τελειώσει, σημαίνει πως η έξοδος ήταν κάπως αποτυχία. Λέω κάπως πρώτον για να το κάνω λιγότερο μελοδραματικό και δεύτερον γιατί δεν είμαι απόλυτος, πάνω από όλα. Αλλά πριν λίγο καθώς ήμουν στην τουαλέτα σκεφτόμουν πόσο αστείο είναι αυτό το πράγμα, να αναλώνομαι σε σκέψεις... σόρυ αλλά η Σελίν γράφει μουσική στην τουαλέτα, εγώ δεν μπορώ να σκέφτομαι;

Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι πολύ, και με κουράζει... και με κουράζω! Δουλειά δεν είχε ο διάολος.... Το μυαλό μου δεν στροφάρει κανονικά. Παίρνει στροφές βινυλίου για να διαβάσει ένα σιντάκι μωρέ... Δεν ξέρω τι διόδους παίρνει το σήμα στον εγκέφαλο αλλά το μήνυμα δεν πάει απευθείας, περνάει από χίλια άλλα σημεία, εμπλουτίζεται τόοοσο πολύ που αφού φτάσει μπορεί να κάνει μπαμ. Δηλαδή στην τελική, το βράδυ όταν επιστρέφω σπίτι, μου μένουν λίγα μυαλά πεταμένα εδώ και εκεί (μεταφορικά πάντα). (Προφανώς). (Για να 'μαι εδώ).

Και γιατί με πνίγει η σκέψη; Επειδή νιώθω ότι αυτό που σκέφτομαι δεν μπορώ να το μεταδώσω... Νιώθω ότι δεν μπορώ να επικοινωνήσω σαν άνθρωπος προς άνθρωπο ή έστω σαν δορυφόρος σε άνθρωπο. Δεν ξέρω αν εκπέμπω εγώ σε λάθος συχνότητα -πιθανόν κι αυτό- αλλά δεν επικοινωνούμε σήμερα (και όχι μόνο σήμερα). Don't get me wrong μωρέ, δεν μιλάω τώρα φιλοσοφικά για την επικοινωνία και κατανόηση και τις διαπροσωπικές σχέσεις... Όχι, όχι και πάλι όχι. Και ματαξαναόχι! Δεν με σώνει και το κλίμα να κάνω τόσο φιλοσοφάντζα συζήτηση, ήτοι 36 βαθμοί και 2 μποφόρια!

Υπάρχουν δυο-τρία άτομα που με ακούνε και με κατανοούν την δεδομένη φάση και ενίοτε απαντούν. Σαν την τύχη του μπλογκ δηλαδή, α γεια σου!

Η λύση είναι μια, πάμε παραλία! Το λέει και αυτή με την απαρρρρράδεκτη πρρρροφορά της τρρρρρανκίλας. Στις παραλίες αδερφές μου, στις παραλίες! Κάποιος;