Καλός καιρός

Πάει καιρός να γράψω, αρκετός. Το ξέρω, λες να μην το ξέρω... Αλλά είναι και αυτό το ανυπόφορο της καθημερινής ζωής εδώ στο νησί. Χθες πήγα για το πρώτο μου μπάνιο, και νιώθω τύπου νεογέννητο που πάει πρώτη φορά θάλασσα! Να κάτι διαφορετικό, για αυτό γράφω.

*Εδώ υπήρχε παράγραφος που μιλούσε ποιητικά-αλληγορικά για τη σημασία της θάλασσας και τον “εξαγνισμό” που νιώθει το σώμα μέσα στο αλατόνερο και πάει λέγοντας. Διαγράφηκε για λόγους εξοικονόμησης δικού σας κυρίως χρόνου*

Δεν ξέρω που έχει πάει η ανθρωπιά στις μέρες μας... και η καλοσύνη δεν εκτιμάται. Εγώ αυτά δεν τα μπορώ όμως. Κυρίως στη δουλειά, γιατί καλά κρατεί η δουλειά. Οι εξετάσεις τέλειωσαν και αναμένουμε τα αποτελέσματα τα οποία θεωρώ ότι θα 'ναι καλά. Από δω και έπειτα τι κάνουμε; Έχω με μολύβι σημειωμένες στο ημερολόγιο ημερομηνίες που θα έχει θεατρικές παραστάσεις... Αυτό προηγείται προς το παρόν. Έπειτα πρέπει να πάρω τηλέφωνο στη δουλειά να κανονιστούμε με διακοπές γιατί τη θέλω τη διακοπή μου, με βλέπεις, είμαι στα όρια.

Μα τι ωραίο που είναι το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών!

Έβλεπα και κάτι φεστιβάλια στο εξωτερικό, εξωτερικό δηλαδή πόλη ή χώρα που για να φτάσεις χρειάζεσαι απευθείας πτήση πάνω από 3 ώρες. Αλλά είναι πολλά τα λεφτά... και προτιμώ να κάνω διακοπές και να μου μείνουν λεφτά για να καλοπιάσω τον εαυτό μου. Έχω αγοράσει τόσα πολλά δώρα στον εαυτό μου τον τελευταίο καιρό, ένεκα γενεθλίων κιόλας (πέρασαν). Πήρα 4 βιβλία, 1 DVD, 1 CD, 1 μαγιό που δεν το φόρεσα ακόμη και δεν ξέρω αν θα το φορέσω ποτέ και 3 εσώρουχα. Μπαίνω σε έξοδα για καλό μόνο σκοπό.

Ψάχνω κι άλλα δώρα για μένα αλλά νομίζω η διακοπή θα 'ναι ένα μεγάλο δώρο από μόνη της... Λορεάλ γιατί το αξίζω. Περίπου...

Ιδέες ευπρόσδεκτες.

Καλή βδομάδα σε όλους

Like humans do

 Ο τίτλος παρμένος από το ομώνυμο τραγούδι.

Δεν κοιμάμαι σαν άνθρωπος πια... Κοιμάμαι όποτε λάχει για λίγο γιατί μετά από κάποιες ώρες κάτι έχω να κάνω. Όποτε βρίσκω ευκαιρία να κοιμηθώ όμως το κάνω, αν δεν με μαζέψουν οι σκέψεις, γιατί δεν σκέφτομαι σαν άνθρωπος. Επίσης δεν φτάνει που δεν ξεκουράζομαι δουλεύω σαν ρομπότ. Θα καταρρεύσω... σύντομα. Όχι τώρα, μην πανικοβληθείς.

Δεν τρώω σαν άνθρωπος. Αυτό που το πας; Όχι συγγνώμη, από τα πέντε γεύματα που έτρωγα την μέρα, πέσαμε στα τρία... Ποιος; Εγώ! Αν είναι ποτέ δυνατόν. Είναι κιόλας αυτό το αίσθημα του ξεχνάω να φάω. Το παθαίνω, εύκολα, όταν έχω πολλά πράγματα να κάνω. Το -τρόπος του λέγειν- βράδυ όμως όταν επιστρέφω σπίτι η κοιλιά μου κάνει συναυλίες και τρώω για να μπορέσω να ηρεμήσω και να κοιμηθώ.

Νιώθω την πίεση, αλλά μπορώ να λειτουργήσω. Λειτουργώ ναι! Δεν μασάω εγώ... Αυτά τα ωρολόγια είναι ψευτοδουλειές για μένα! Η μια η δουλειά έληξε αισίως και μου πρότειναν να συνεχίσω τον Σεπτέμβρη... Απ' ότι φαίνεται, I'm good. Επιτέλους, feedback και από κάπου. Έμεινα με δυο δουλειές και τη σχολή... Για τη σχολή τι να σου πω; Κάποιοι άνθρωποι είναι αψυχολόγητοι και απαξιώ παντελώς. Αλλά όσο σου επηρεάζουν ή σου γαμάνε το πρόγραμμα τα παίρνεις στην κράνα και με το δίκιο σου!

Αποφάσισα ότι θα αθλούμαι περισσότερο, αλλά δεν έχω τον χρόνο ακόμη. *ξεσπώ σε γέλια* Είναι κάπως τραγικό αλλά αντιλαμβάνεσαι ότι αν και για τον Ιούνιο επιστρέφω σπίτι μεσάνυχτα παρά κάτι δεν έχω παρέα να κάνω γυμναστική για καμιά ώρα... Και καλώς ή κακώς δεν είμαι άνθρωπος που κάνει πράγματα μόνος του... θέλω μια υποστήριξη. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό αλλά θα το ανακαλύψω κι αυτό, που θα μου πάει.

Απορώ τι κάνω σαν άνθρωπος πια... και το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι το παραπονιέμαι.

Επόμενος στόχος: Διακοπάρω. Σαν άνθρωπος ή όχι, δεν έχει σημασία.

Καλό κατακλυσμό και καλά μπάνια!

#CyprusPride

Χάρηκα πολύ για το Pride στην Κύπρο.

Χάρηκα γιατί ήταν περισσότερο πορεία παρά παρέλαση. Χάρηκα γιατί δεν έπαψε όμως να είναι cool.

Χάρηκα γιατί όλοι αυτοί που στα άρθρα τους δημοσίευαν φωτογραφίες με ημίγυμνους τύπους φάνηκαν χαζοί. Χάρηκα που δεν ήταν κλισέ.

Χάρηκα γιατί μάζεψε διάφορο κόσμο, ανεξαρτήτου ηλικίας, σεξουαλικότητας και εκπαίδευσης.

Χάρηκα που είδα οικογένειες, νέους και μεγάλους ανθρώπους να “διαδηλώνουν” μαζί.

Χάρηκα που η Whoopi Goldberg μίλησε για το Pride. Ποιο χάρηκα δηλαδή; Έκανα σαν μουρλό παιδί... Ακόμα δεν το πιστεύω!

Εύχομαι να έμενα περισσότερο.

Εύχομαι περισσότεροι φίλοι μου να ήταν εκεί -και να μη φοβόντουσαν πιθανές ταραχές. Και εγώ με την ψυχή στο στόμα ήμενα αλλά πήγα!

Εύχομαι να ταν εκεί έστω κάποιοι από την οικογένεια μου, έστω ένας μακρινός εξάδελφος, έστω ένα εξώγαμο του Γιάγκου Δράκου, ΚΑΤΙ. Αλλά ντάξει, από την οικογένεια μου δεν περιμένω πολλά... Πιστεύω ότι ναι μεν εξελίσσονται αλλά όχι με ανάλογους με τους δικούς μου ρυθμούς.

Εύχομαι το εύθυμο πνεύμα να συνεχιστεί... Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να αλλάξουν. Δεν είναι μόνο η πολιτεία που πρέπει να κοιταχτεί και να κατανοήσει ότι κάνει λάθη, αλλά και εμείς οι άνθρωποι... εμείς, τα βασικά συστατικά της κοινωνίας.