Take it easy

Χθες ξάπλωσα κατά τις 3 και μισή ώρα μετά ήμουν σηκωμένος να γυροφέρνω βόλτες στο δωμάτιο. Προφανώς και πρέπει να αγοράσω τσάι ντεκαφεϊνέ! Προφανώς. Που να ξερα; Ξεκίνησε μια ελαφρά κρίση πανικού και μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κοιμήθηκα γύρω στις 6 το πρωί και στις 9 ήμουν κουρδιστό στρατιωτάκι λες και κοιμόμουν δεκάωρο... Απορώ.

Έγραφα μια ανάρτηση ψες. Γιατί νύσταξα γύρω στις 5 το πρωί αλλά ο γείτονας αποφάσισε να βάλει ράδιο. Όχι πως το είχε στη διαπασών, χαμηλά το είχε, αλλά με τους ήχους έχω ένα θέμα. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός μια βραδιά έβαλα τα κλάματα γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγω ενός ήχου, τον οποίο μέχρι και σήμερα αδυνατώ να περιγράψω. Τους ξύπνησα όλους στο σπίτι και έκλαιγα που δεν μπορούσα να κοιμηθώ... Κανείς δεν άκουγε τίποτα το ασυνήθιστο. Μόνο εγώ... Και για τα πρακτικά και να μην φοβάστε, δεν ήτο φωνές. Ήταν κάτι σαν σφύριγμα.

Αντιλαμβάνεστε ότι σήμερα το κεφάλι μου ήταν ένα φορητό καζάνι, ένιωθα να βαραίνει το κεφάλι μου και το κρατούσα από παντού... Σε κάποια φάση νόμισα πως θα πέσω ξερός. Και δεν έχω λιποθυμήσει ποτέ μέχρι τώρα! Πάλι καλά. Θα πάω να κάνω και ένα ζεστό μπάνιο γιατί νιώθω λες και όργωναν τον λαιμό μου και η μύτη μου στάζει (κυριολεκτικά). Αν πιω ακόμη λίγο νερό με μέλι θα κάνω εμετό μελίσσι!

Προσπαθώ να μην κάνω πολλά πράγματα γιατί τελευταία έχω υπερφορτωθεί... Εμ βέβαια, πρώτα παίρνω πρωτοβουλίες από μόνος μου και μετά βρίσκομαι σε άλλες καταστάσεις με πολλές υποχρεώσεις. Και έφθασαν και κάτι βιβλία που παρήγγειλα, άστα να πάνε. Κόλαση. Τα διαβάζω και βλέπω εφιάλτες. Τα έχω απομακρύνει από το δωμάτιο μου τώρα, τα θεωρώ κακό φενκ σούι πια...

Και όλο αυτό το “άγχος” που έχω για τα μαθήματα και τις υποχρεώσεις είναι κολλητικό... το φέρνω και σπίτι και σκέφτομαι πολλά και άσχετα μεταξύ τους πράγματα με αποτέλεσμα να αγχώνομαι περισσότερο. Μια απόδειξη αυτού η ψεσινή νύχτα... Πρέπει να χαλαρώσω! Χθες! Αλλά πως;

Feelin' good

Και που λες, Οκτώβριος και μας ξύπνησαν -κατά το τραγούδι των Γκρην ντέη- και παλεύω εγώ με τον ύπνο μην κοροϊδεύεις καθόλου! Να σήμερα κοιμήθηκα οκτάωρο και (βασικότερον) συνεχόμενο μετά από πολύ καιρό... Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά. Προχθές είχα έναν πονοκέφαλο από δω μέχρι τη λίμνη Πλαστήρα! Δεν υπήρχε τόσος πόνος, τόσο συναίσθημα! Λες και ήταν δοκιμασία στο Feel Fantastic Star Κύπρος 2013. Όσοι δεν ξέρετε τι είναι αυτό περιληπτικά σας δίνω έναν ορισμό: καλλιστεία τύπου Next top μπάζο με τα όλα τους απαράδεκτα. Επεισόδια εδώ, για όσους έχουν νευρικό σύστημα.

Τώρα που είπα λίμνη Πλαστήρα.... Με την γεωγραφία έχουμε συμπαθητικές σχέσεις. Με την γεωγραφία της Ελλάδας έχουμε μόνο τυπικές σχέσεις, δηλαδή Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πελοπόννησος, Χαλκιδική, Κρήτη, Ρόδος και Λευκάδα. Όντας από νησί έχω την αδυναμία μου σε νησιά -ειδικά την Κρήτη- αλλά δεν τα ξεχωρίζω. Μόνο τα Επτάνησα ξέρω που είναι και ποια είναι, μη με ρωτάς ποια είναι τα Δωδεκάνησα και ποιες οι Κυκλάδες πρέπει να ανοίξω βιβλίο ή ίντερνετ για να σου πω. Αυτό σημαίνει ότι στο Trivial που παίζαμε πριν μέρες έχασα το τριγωνάκι γεωγραφίας γιατί δεν ήξερα σε ποιο νομό είναι η λίμνη Πλαστήρα. Επίσης I don't get it με τους νομούς...

Αλλά, όπως λέει και το ρητό, όποιος χάνει στο Trivial... κερδίζει στα χαρτιά!

Α και τώρα που θυμήθηκα την Κρήτη, θυμήθηκα την σειρά Μπρούσκο, του ΑΝΤ1, μην ρωτάς... Κρήτη λεβεντογέννα! Μην με κατηγορείς... 

 

Τώρα περιμένω να πληρωθώ να παραγγείλω κάτι βιβλία που χω βάλει στο μάτι. Ξεκινά και σε μια βδομάδα η καινούργια σχολή, μια χαρά! Έχω φέρει κάτι κούτες να βάλω ότι βιβλίο δεν θέλω και θα το δώσω σε καμία τοπική βιβλιοθήκη (που λειτουργεί κανονικά) ή σε κανένα σχολείο. Η προηγούμενη κούτα πήγε σε σχολείο αλλά δεν πήρα φίντμπακ. Ναι, δεν είμαι πολύ ο τύπος που “πετάει” πράγματα αλλά τις τελευταίες μέρες έχω στείλει εγώ στα εργοστάσια ανακύκλωσης να χουν δουλειά να κάνουν για πολύ καιρό!

Μωρέ, αυτά. Προς το παρόν! Πάω να φάω γιατί δεν έφαγα τίποτα...