Shout

Κατανόηση. Αυτό που λείπει από τις μέρες μας; Είναι δύσκολο να μιλήσω γι' αυτό χωρίς έναν πρόλογο αλλά το ζήτημα είναι τόσο γενικό που μπορώ να το κάνω χωρίς εισαγωγές. Προσπαθώ να παρακολουθώ το τί γίνεται στην καθημερινή μου ζωή (και) από μια άλλη οπτική. Όχι επειδή είμαι τρελός, ή μπορεί και να 'μαι αλλά θα δείξει ο καιρός, αλλά επειδή θέλω κατά κάποιον τρόπο να "απέχω" από τις μικρότητες. Ξέρω πολύ καλά πως το στρες δεν είναι πολύ ευχάριστο για τον οργανισμό μας αλλά μέσα στην προσπάθεια μου να είμαι καλύτερος άνθρωπος οφείλω να μην θυμώνω, να μην δημιουργώ θέματα από το πουθενά και πάει λέγοντας. Απέχω από κάθε είδους καυγά αν και μου στοιχίζει πολλές φορές κι αυτό από μόνο του. 

Με φέρνουν τόσο εύκολα στα άκρα μου οι άλλοι με τις συμπεριφορές τους ή είναι πολύ μικρά τα άκρα μου; Αναρωτιέμαι μερικές φορές από καθαρό ενδιαφέρον. Επιθυμώ να κάνω τον εαυτό μου καλύτερο άνθρωπο και σε προσωπικό επίπεδο. Δηλαδή αν είναι δικό μου το πρόβλημα τότε πρέπει να το λύσω...

Αυτό που συμβαίνει πολλές φορές είναι οι άνθρωποι να συνυπάρχουμε για τους λάθος λόγους ή υπό διαφορετικές συνθήκες ή να μην δοκιμάζουμε καν να συνυπάρξουμε. Τί εννοείς βρε παιδί μου, μας τρέλανες με τις αμπελοφιλοσοφίες σου! Για παράδειγμα είσαι στο πανεπιστήμιο, δεν είναι όλοι για τον ίδιο λόγο εκεί, δεν το αντιμετωπίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο και έπειτα κουβαλάμε παντού αυτή την άθλια συνήθεια μας: τη μικροπρέπεια.

Εγώ σπούδασα γιατί μου είπε η μάνα μου, για παράδειγμα, ο άλλος σπουδάζει για να βρει δουλειά (sic). Ο ένας νομίζει ότι δουλειά του πανεπιστημίου είναι να σου μάθει πράγματα (με μια πινελιά νευρολογίας του τύπου θα σ' ανοίξουν το κεφάλι και θα σου φυτρώνουν γνώσεις) και κάποιος άλλος το κάνει εντελώς τυπικά. Όμως οποίες και να 'ναι οι απόψεις σου, συνεχίζεις να είσαι κοινωνικό ον, συναναστρέφεσαι με κόσμο.

Ακόμα μια συζήτηση να ακούσω για νύχια, μαλλιά, ρούχα και ποδόσφαιρο μπορεί να εκραγούν τα μυαλά μου και να γίνουν γκραφίτι στον τοίχο (αρτίστικ πάντα). Σε άλλο πλανήτη ζω εγώ; Δε θα μιλήσω για ουσίες και νοήματα, τα αφήνω κατά μέρους. Τελικά γιατί το έγραψα το ποστ; Γιατί αποφεύγω τους καυγάδες ίσως, ίσως μερικές φορές να χρειάζεται κι αυτό, να λες τα πράγματα με το όνομά τους και σ' αυτούς που πρέπει. Γιατί όσο δεν αντέχω τις συγκρούσεις, δεν αντέχω το παράπονο ή την υποκρισία.

To shout or not to shout.
Υπάρχουν και πάντα πολιτισμένοι τρόποι να πεις την άποψη σου το ξέρω αλλά είμαστε πολύ ισχυρογνώμονες όλοι τον τελευταίο καιρό.